„Wielka misja małej sondy. Niezwykła podróż sondy New Horizons przez Układ Słoneczny” to kolejna książka serii Akademia Mądrego Dziecka wydana przez HarperKids.
Pewnie większość osób zna i kojarzy Akademię Mądrego Dziecka zawierającą mnóstwo propozycji dla dzieci w różnym wieku. Książki w serii „Chcę wiedzieć” zostały przygotowane z myślą o starszych przedszkolakach i dzieciach w wieku szkolnym.
To zresztą nie jest pierwsza kosmiczna wyprawa, bo równie ciekawa była część pt. „Kosmiczne urodziny”, w której mieliśmy okazję poznać nieco więcej wiadomości o Księżycu.
Wielka misja małej sondy
Tym razem wybieramy się w niesamowitą ekspedycję z sondą New Horizons, która przemierzała kosmos przez 15 lat.
Była pierwszym urządzeniem zbudowanym przez człowieka, mającym się zbliżyć do krańca naszego Układu Słonecznego, a konkretnie poznać jego najodleglejszą (wtedy jeszcze) planetę.
Gdy wyruszała, Pluton odkryty w 1930 r. wciąż nazywany był planetą. Dziś prawidłowa nazwa tego obiektu to planeta karłowata.
Misja małej Sondy rozpoczęła się w styczniu 2006 r., maszyna miała do przelecenia niemal 6 000 000 000 km.
Właśnie wtedy, gdy wystartowała, naukowcy toczyli zażartą dyskusję, czy Pluton jest planetą. Bo w tym samym roku astronomowie stworzyli własną definicję planety i określi, jakie konkretnie cechy powinien mieć ten obiekt.
Edukacyjne książki dla dzieci
Tylko, co odróżnia planetę karłowatą od planety?
Jako że nie jestem ekspertką w tej dziedzinie, pozwólcie, że w ramach wyjaśnienia zacytuję National Geographic Polska. Cały artykuł do przeczytania tutaj – KLIK!
W większości są identyczne, ale jest jedna zasadnicza różnica: planeta karłowata nie „oczyściła okolicy” swojej orbity, co oznacza, że nie stała się grawitacyjnie dominująca i dzieli przestrzeń orbitalną z innymi ciałami niebieskimi o podobnym rozmiarze. (Astronomowie i inni eksperci prowadzą debaty nad tą definicją).
Właśnie z powyższego względu Pluton jest uważany za planetą karłowatą. Krąży w obszarze o kształcie dysku za orbitą Neptuna nazywanego pasem Kuipera, odległym regionie pełnym zmrożonych ciał pozostałych z czasów powstania Układu Słonecznego.
Misja małej sondy trwa
Sama sonda dostała swoje własne imię – Nowe Horyzonty, mające oznaczać odwagę i śmiałość w poznawaniu tego, co nieznane. Jednak my w książce posługujemy się też zdrobnieniem, nazywając ją Horyzontką.
Myślę, że wielu dzieciom spodobają się dodatkowe informacje i porównania choćby wielkości Plutona z Ziemią, czy samej sondy do fortepianu, bo to daje wyobrażenie o wielkościach i skalach.
Horyzontka dostała misję robotyczną, oznaczającą, że statek kosmiczny nie ma na pokładzie żadnego astronauty. Zresztą nie mogła mieć, ponieważ założenie było takie, że ona nigdy nie wróci do domu.
Wyzwanie kosmiczne
Horyzontka jest w książce przedstawiona jako główna bohaterka akcji, z emocjami i wrażeniami, które przekazuje małym czytelnikom.
Wcale się nie dziwię, że dowiadując się, iż powód, dla którego właściwie została stworzona, czyli zbadanie planety, jakby trochę przestał istnieć. Jakiej planety, skoro Pluton jest „tylko” planetą karłowatą? Bohaterka była naprawdę przygnębiona, jednak nie bez powodu nazywana została Nowe Horyzonty, bo postanowiła ukończyć swoją misję.
Przemierzając kosmos razem z Horyzontką, dzieci dowiedzą się również, czym jest grawitacja, poznają trasę sondy np. mijając i obserwując Jowisz.
Dowiedzą się też o wszelkich szczegółach związanych z zapleczem tej misji, która trwała przecież wiele lat.
Ludzki zespół, jak nazywa Horyzontka naukowców obserwujących jej lot z Ziemi, bardzo wspiera i kibicuje jej w podróży. Trzeba przyznać, że jest to podróż fascynująca. Ludziom najbardziej zależało na zdjęciach, jakie Horyzontka mogła wykonać. Sonda jednak nie była jedynie naszymi oczami na Plutonie. Była również uszami, nosem, nawet opuszkami palców ludzkości. Maleńka Sonda została wyposażona w wiele czujników i urządzeń mających robić to, co nasze zmysły: poznawać.
Misja na medal
I trzeba przyznać, że gdy tylko dotarła do Plutona i zaczęła pstrykać zdjęcia, wszyscy zakochali się w tej planecie karłowatej. Między innymi dlatego, że Pluton na zdjęciach jest po prostu prześliczny. Widać na nim ogromne białe serce, które tak naprawdę jest lodowcem zamarzniętego azotu.
Jednak od tego ogólnego zdjęcia z odległości przechodzimy do całej masy szczegółów związanych z wyglądem i zachowaniem Plutona.
Muszę przyznać, że jest to kolejna książka dla dzieci, z której dowiedziałam się mnóstwa ciekawostek. Zafascynowałam ponownie kosmosem, do którego mamy tak mały dostęp. Myślę, że to także za sprawą świetnych ilustracji.
A dzięki maleńkiej Horyzontce, polecieliśmy przecież jeszcze dalej, poznając niezwykły świat nieprzypominający niczego, co do tej pory widzieliśmy. Nawet nie mieliśmy pojęcia o jego istnieniu.
Poznany w 2019 r. wygląda trochę jak bałwan. To znaczy rudawy bałwan. Naukowcy uważają, że to tak naprawdę zlepek dwóch lodowych odłamków, które zderzyły się ze sobą i już nie wypuściły z uścisku.
Misja w całości
Na końcu książki mamy też kalendarium podróży oraz bardzo bogaty słowniczek uwzględniający wszystkie trudne wyrazy.
Autorka podpowiada nam także najróżniejsze filmy na temat misji sondy Nowe Horyzonty oraz o samym Plutonie i książki warte przeczytania.
Wielka misja małej sondy. Akademia Mądrego Dziecka. Chcę wiedzieć
Autorka Joyce Lapin
Ilustrator Simona Ceccarelli
Wydawnictwo HarperKids
Wiek czytelników: 6+
Zdjęcia bez filtrów.
Swoją opinię o książce mogłam wyrazić dzięki współpracy z wydawnictwem i przemyślanej decyzji, że chcę się nią z Wami podzielić. Zostawiam link afiliacyjny do Ceneo i tabelkę z cenami w różnych księgarniach na BuyBox. Mam nadzieję, że skorzystacie.
Dołącz do grupy Aktywne Czytanie na FB – książki dla dzieci i młodzieży
