Być jak Bernard RECENZJA książki dla 4-6 latków o akceptowaniu siebie

byc-jak-bernard-recenzja-ksiazki-dla-dzieci-aktywne-czytanie

Bernard jest królikiem. Mieszka z innymi królikami, kica z nimi, śpi w jednej norce, bawi się, odpoczywa i zjada hamburgery z baru „U Norberta”. Jednak Bernard czuje, że jest trochę inny. To tytuł pod patronatem Aktywne Czytanie – książki dla dzieci.

To książka dla 4-6 latków o tym, że nie trzeba zawsze być jak inni i robić tego samego, jednocześnie czuć się dobrze wśród przyjaciół i społeczności, której przecież tak do końca nie wybieramy. O akceptacji i otwartości na zachowania, które pozornie wyglądają na „nie takie” lub „niegrzeczne”.

Artykuł dla rodziców

5 rzeczy wyglądających, jak „niegrzeczne zachowanie”, choć nim wcale nie są >>

Recenzja filmowa Być jak Bernard

Recenzja opisowa i zdjęcia

Bernard coraz częściej czuje, że woli robić rzeczy po swojemu, jednak nie jest pewien, czy powinien tak czuć i myśleć. Zamartwia się, że podczas gdy wszystkie króliki śnią o marchewkach, on śni o dyskotekowej kuli, tańcu, muzyce. Wyobraża sobie, że nie powinien, bo tak został wychowany.

Z całych sił stara się dopasować do reszty, ale ma w sobie ogromną potrzebę robienia rzeczy po swojemu. Gdy inni kicają, on hopsa. I zaczyna mu się to coraz bardziej podobać.

Bernard zmienia zdanie

Pewnego dnia coś w nim pęka i dochodzi do wniosku, że nie może dłużej udawać i robić wszystkiego tak, jak inni. Pozostałe króliki są zdziwione, zaszokowane, nawet pojawiają się głosy, że przecież króliki nie mogą jeździć na wrotkach czy ubierać się jak Bernard. Żaden królik nie zadaje pytania: Dlaczego właściwie nie wolno? Niby dlaczego nie? No właśnie!

Książki uczące wrażliwości

Zazwyczaj tak jest, że trzeba odwagi do tego, żeby być sobą. Nie powinno tak być i smutne są okoliczności, gdy próbujemy na siłę wpasować się w ramy, które nijak nam nie odpowiadają. Niezależnie od tego, czy chodzi o wrotki, strój, marchewki, religię, politykę, sposób życia. Czasem po prostu jest za ciasno, bo czujemy, że nie chcemy robić tego samego co wszyscy i to w dodatku bez najmniejszej refleksji… bo tak było zawsze i tak robią króliki.

W filmie mówię o tym, że Bernardowi wydaje się, że inni tego od niego oczekują. A pozostałym królikom wydaje się, że jest tylko jeden sposób zachowania. Jednak ostatecznie przy Bernardzie staje mała króliczka Michasia, której kolory, muzyka i odmienność Bernarda podobają się, imponują. Sama też nie zawsze myśli tylko o marchewkach.

Bernard odważył się pokazać swoją odmienność, co zachęciło pozostałe króliki do zastanowienia, czy naprawdę nie mają pozamarchewkowych marzeń? Jasne, że mają i to są przepiękne marzenia.

Ich wydobycie na światło dzienne, zmieniło życie królików na lepsze, a wspólna norka (dom) stała się miejscem, gdzie każdy mógł od tej chwili czuć się sobą.