Miś Pracuś to postać wkurzająca niektórych dorosłych (za chwilę dotrzemy do powodów), za to bardzo pomagająca dzieciom rozwijać się manualnie podczas wesołej zabawy.

Chyba nie trzeba tego misia jakoś szczególnie przedstawiać, bo seria z jego przygodami jest dostępna od dawna. Na blogu Aktywne Czytanie pokazywałam już kiedyś tytuł zimowy: Miś Pracuś pomocnik świętego Mikołaja >>

Ruchome elementy wciągają i rozwijają

Gdy wydawnictwo Wilga zaproponowało, żebym opowiedziała o czytaniu z dziećmi książek z ruchomymi elementami, wspólnie uznaliśmy, że Miś Pracuś idealnie nadaje się do tej misji. 

Już dawno zresztą miałam w planach taki artykuł, bo w grupie Aktywne Czytanie – książki dla dzieci na FB często padają pytania, jak czytać z najmłodszymi? Czy czytać, skoro maluchy ciągle w ruchu? I co zrobić, żeby nie zwariować, czytając setny raz to samo? 

Książki jak zabawki

Ta seria to kartonowe książki dla dzieci w wieku 1-3 lata, z ruchomymi elementami i właśnie w nich (tych elementach) doszukuję się największej mocy Misia Pracusia. 

Nie jest tajemnicą, że tacy najmłodsi czytelnicy traktują książki jak zabawki. My – dorośli – często widzimy w książkach coś cenniejszego niż zabawka. Dla dzieci jednak to wciąż tylko kolejny przedmiot i półtoraroczniak nijak nie skuma, dlaczego miałby bawić się tym inaczej, niż patykiem, piłką czy klockami. 

Miś Pracuś, Miś Pracuś

Wiek 1-3 lata jest dokładnie tym momentem, kiedy warto sięgać po książki do zabawy, gdzie czytanie jest dodatkiem.

I tu odpowiem na pytanie, dlaczego ten Miś Pracuś tak wkurza niektórych rodziców? Chodzi o powtórzenia, męczące dla dorosłego, cudowne dla dzieci.

Pewnie, że rozumiem to zmęczenie. Sama pamiętam książki, które miałam ochotę dosłownie spalić na stosie, jak kiedyś palono czarownice, bo tak miałam dosyć tych powtórzeń. 😄

Powtórzenia są potrzebne

Kiedy jednak przyjrzymy się zabawom półtoraroczniaków i dwulatków, zauważymy, jak bardzo ważne są dla rozwoju powtarzalne ruchy, pewne rytuały. Dziecko potrafi kilka razy ułożyć wieżę z klocków, którą potem z radością burzy. To sposób na ćwiczenie ręki, oka, nieco bardziej precyzyjnych ruchów i w końcu – pokazania, że „mam tę moc”, kiedy wieża leci z hukiem na podłogę.

Dokładnie tak samo jest z powtórzeniami w książkach, one są dzieciom potrzebne do ćwiczenia słuchu, mowy, wyczucia pewnego rytmu i świadomości, że znam tę książkę. Oczywiście, że często powtarzane ruchy są najlepszym ćwiczeniem dla paluszków.

Miś Pracuś rymuje

Kojarzycie proste piosenki, które jak już raz wpadną w ucho, zostają z nami na cały dzień? Czasem to fragmenty bajek w TV albo coś nawet przypadkiem usłyszanego w radiu. Proste, czyli takie do zabawy, nie do filozofowania. Przygotujcie się na to wkurzenie związane z Misiem Pracusiem, bo to proste książki „wpadające w ucho”. 😆

Rymy to pewien rytm, a rytm bardzo się przydaje podczas zabaw z najmłodszymi. Pomaga bawić się tekstem, zapamiętywać, nawet jeśli dziecko nie wszystko rozumie, rozpoznaje ten tym i jeśli polubi, chętnie będzie do niego wracać.

Prawda, że z maluchami najfajniej czyta się te książki, które już są znane? To znaczy, frajda najcześciej jest po stronie dziecka, rodzic może mieć dosyć, ale właśnie rymy sprawiają, że teksty wpadają szybciej w ucho.

Mam tę moc?

Bywa i tak, że bardzo zaangażowani potrzebują wyhamowania, bo przecież książki z ruchomymi elementami nie są z żelaza i jednak w ciągłym użyciu, więc mogą się zniszczyć. To też bywa problematyczne, jak bardzo pozwalać szaleć podczas zabawy z takimi książkami.

Wcale nie uważam, żeby tłumaczenie 2-3 latkowi, że tu potrzeba odrobiny delikatności, jakoś szczególnie zabije zapał do czytania.

Takie książki właśnie świetnie mogą się przydać podczas ćwiczenia siły, nad którą jeszcze maluchy bardzo słabo panują. Widza, że do tego przedmiotu podchodzimy nieco delikatniej, jest bardzo cenna dla dziecka. Dwulatkowi trzeba po prostu o tym częściej przypominać, choć też bez przesady, nie przy każdym ruchu, po prostu, kiedy szaleje za bardzo. Jak ze wszystkim, zabawek przecież też nie pozwalamy niszczyć w ilościach hurtowych.

Czy okienka mogą wkurzać?

Jasne, oj zdarza się, że na okienka wkurzają się roczniaki i półtoraroczniaki, bo są przyzwyczajone do brania zabawek w dłonie, chwytania interesujących rzeczy. A przecież w książkach z ruchomymi elementami nie zawsze można wszystko po prostu wziąć i zbadać. Jakiś okrutny dorosły zaprojektował to tak, że są przyczepione, a pomidora nie da się zjeść! Skandal!

Ruchome elementy

Tu sprawy pomyślane są tak, żeby dziecko wykonywało określone gesty czy manipulowało palcami w konkretny sposób. To może denerwować niektóre dzieci, bo powody do histerii bywają przeróżne. Ten jest tak samo dobry, jak wiele innych, choć właśnie i taka konieczność jest dobrym sposobem na pokazanie dziecku, że nie zawsze świat kręci się po jego myśli. Przerabianie tej wiedzy podczas zabawy książkami, jest bardzo bezpiecznym sposobem nauki.

Orientacja w przestrzeni

Jedną z ważniejszych funkcji tych książek jest coś, co też starszym dzieciom się przyda, a przecież i 4-5 latki chętnie sięgają po książki z ruchomymi elementami. Chodzi o możliwość określania, że coś jest nad, pod, z boku, na górze, na dole itd.

Super zabawa, a przy okazji rozwijanie umiejętności orientacji w przestrzeni. Wszystko na spokojnie, bo dwulatki wcale nie muszą jeszcze tego umieć, jednak podczas wspólnego czytania i pokazywania, z pewnością szybko co nieco załapią.

Pokazuj placem

Jeśli czytacie z dziećmi, które jeszcze nie mówią, warto zachęcać do pokazywania placem różnych elementów na obrazkach. Gdy tylko jest możliwość znalezienia podobnego elementu w rzeczywistości, tym lepiej i więcej zabawy. Może to być nos Misia Pracusia i nos dziecka. Piłka na obrazku i piłka w domu. Taka zabawa poszerza słownictwo, ale przede wszystkim umiejętność kojarzenia.

Zachęcanie do pokazywania placem daje też możliwość sprawdzenia, w jakim stopniu dziecko rozumie, o czym mowa w tekście, na ile zna konkretne słowa i je kojarzy.

Książki z ruchomymi elementami

I co? Nie taki wkurzający ten Miś Pracuś, jak spojrzy się na niego oczami dziecka, prawda?

A zerkając okiem pedagoga, podsumuję, jakie supermoce ma Miś Pracuś.

• Pomaga koordynować ruchy.
• Ćwiczy koncentrację.
• Działa na różne zmysły podczas czytania (wzrok, słuch, dotyk).
• Rozwijają słownictwo.
• Powtórzenia nadają rytm (ćwiczenie słuchu).
• Zachęcaja do powtarzania (ćwiczenie mowy).

Nie mam wątpliwości, że choć czasem mamy dosyć Misia Pracusia czy podobnych mu postaci z książek dla dzieci, robią wiele dobrego dla maluchów. A skoro tak jest, my (rodzice) możemy wziąć dwa głębokie oddechy i po raz dwudziesty tego dnia, przeczytać, co tam u niego słychać.

W parku. Miś Pracuś

Wydawnictwo Wilga
Autor Benji Davies

Straż pożarna. Miś Pracuś

W samolocie. Miś Pracuś

W pizzerii. Miś Pracuś

W podróży. Miś Pracuś

W pociągu. Miś Pracuś