„Kolorowy potwór idzie do przedszkola” i od razu powiem, że nieźle tam narozrabia. Kolejna część opowieści o uroczym potworku autorstwa Anny Llenas.
O dwóch pierwszych, czyli kolorowy potwór i kolorowy potwór pop-up pisałam już jakiś czas temu, zerknij koniecznie, bo one są o emocjach.
Kolorowy potwór kojarzy się z emocjami i ta część też od nich nie ucieka. Tym razem są te związane z przedszkolem. Jeśli jednak ktoś czeka na książkę o adaptacji w takim bardzo klasycznym rozumieniu, to się zdziwi. Nasz potwór wkracza do przedszkola z impetem i w swoim stylu.
I co? I robi wszystko nie tak! Nie jest to grzeczniutka opowiastka o tym, że on sobie spokojnie usiadł w kąciku i z radością obserwował zajęcia.
Jak się przygotować do przedszkola
Mamy tu trochę takie odwrócenie sytuacji, bo to dziewczynka – jego przyjaciółka – tak naprawdę wybiera się pierwszy raz do przedszkola. To przedszkole dla dzieci, nie dla potworków, ale on z nią oczywiście idzie. A że kompletnie nie wie, co to przedszkole, to też nieźle tam szaleje.
I tu właśnie do akcji wkracza dziecko, przybiera rolę przewodnika i wyjaśnia kolorowemu potworowi, jak powinno się zachowywać w przedszkolu. Bo on zdecydowanie nie wie i to na swój sposób jest urocze, a już na pewno rozbawi wiele dzieci.
Jak się odnaleźć w przedszkolu?
Jak się nie do końca wie, co może się wydarzyć w przedszkolu, nie bardzo też wiadomo, co spakować. Laser? Buty na ruchome piaski?
Jak widać na załączonym obrazku, kolorowy potwór nie jest przekonany, czy polubi przedszkole. A żegnający z płaczem swoje pociechy rodzice, to wrześniowy klasyk.
Przeczytaj artykuł dla rodziców:
Jak przygotować dziecka do przedszkola? Zacznij od siebie, mamo!
Potwór na początku ma nietęgą minę, jednak powoli daje się poznać nowym kolegom i koleżankom ze swojej potworzastej strony.
Na zajęciach muzycznych daje czadu.
Zjada książki, podczas gdy pani czyta na głos całej grupie.
I chyba nie ma ochoty podzielić się z innymi miejscem na huśtawce.
Zabawy w przedszkolu
Obserwujemy cały przedszkolny dzień i poczynania kolorowego potwora, który chrapie tak, że inne dzieci nie mogą spać i bawi się jedzeniem, chlapie wodą w łazience.
Na szczęście ma obok przyjaciółkę, która wyjaśnia mu, co i jak. Pomimo kilku wtopek, wszyscy świetnie się z potworem bawią.
I o to tu chyba chodzi, żeby ten adaptacyjny stres nieco rozładować, skupiając się na poczynaniach potwora. Po przeczytaniu książki żadne dziecko nie powinno mieć wątpliwości: „Chyba mi pójdzie całkiem nieźle, już wiem, czego nie robić”.
Czy jest to książka o przedszkolu?
Jasne, tak wygląda przedszkole z perspektywy kolorowego potwora. To też bajka pokazująca, że nie wszystko jest różowe i cukierkowe, nie musisz być od razu szczęśliwy, że idziesz do grona nieznajomych. Zdarzają się gafy, wpadki, wygłupy czy nawet fochy (te z huśtawką). Ale to też urok przedszkola, bo tu przecież dzieci mają się uczyć zasad społecznych, a nie „funkcjonowania od linijki”.
Kolorowy potwór i emocje
I tak sobie myślę, że w oderwaniu od tej pierwszej części, tej o emocjach, z której dowiadujemy się, jak wiele można ich mieć i jak je odczuwa nasz kolorowy potwór, ta część byłaby… niedopowiedziana.
nie jest to jakiś potwór, to przecież on, ten nasz znajomy kolorowy potwór, dla którego nie ma nic ważniejszego, niż właśnie emocje.
Przedszkole bez spinki
Wiem, że gdy tylko jakiś tytuł książki dla dzieci zahacza o hasło „przedszkole”, wielu dorosłych oczekuje edukacyjnych wątków wspierających adaptację. A kiedy ich nie ma lub jakieś dziecko zachowuje się „niezgodnie z przedszkolnym regulaminem”, to książka jest „be”, bo „ja bym to przecież inaczej napisała”. Na szczęście autorka (nie tylko tak, każda) nie zna tych oczekiwań. 😉
Nie sądzę, żeby w tym hiszpańskim przedszkolu wisiał na drzwiach jakiś regulamin. Tu mamy emocje jak na dłoni, zabawy z rówieśnikami, rozrabianie, śmiech i to, co nazywamy „dniem w przedszkolu”. Ale takim prawdziwym, to znaczy niekoniecznie wyidealizowanym, za to ostatecznie zakończonym uśmiechem.
Autorka Anna Llenas
Wydawnictwo Mamania
Książka dla 3-5 latków.
