Poznaję i rysuję: „Lewa, prawa, góra, dół”, „Ciepło, zimno, przód i tył”

poznaje i rysuje recenzja dwie siostry kolorowanki przeciwienstwa

Seria poznaję i rysuję: „Lewa, prawa, góra, dół”, „Ciepło, zimno, przód i tył” to może nie tyle książki dla dzieci, co zeszyty kreatywne. Poznajemy przeciwieństwa.

Powiem Wam, że dużo śmiechu czeka wszystkich, którzy zdecydują się rozpocząć edukację (nazwijmy to rysunkową) z kaczką, miśkiem i zającem. Prześmieszne ilustracje Yasmen Ismail i masa pomysłów na to opowiadanie i rysowanie.

Zauważcie, jak wiele miejsca jest tu do rysowania, bo to książki, którymi można się bawić już z trzylatkami, a jeszcze lepiej z czterolatkami.

Poznaję ten wiek

Trzylatek, czterolatek i słowo „współpraca”. Czy to da się jakoś zrobić?

Niektórym dwulatkom koncepcja też się spodoba, choć bardzo proszę, nie zmuszajmy do rysowania takich maluchów, jeśli nie lubią. Koncentracja dwulatka jest ulotna jak motyl, dlatego w recenzji na blogu zostawiłam przy okazji pokazywania tych książek cały artykuł na ten temat.

Im starsze dzieci, tym więcej przyswoją sobie przeciwieństw, które mamy podane w tytułach. I oczywiście o wiele więcej.

Poznaję asy z rękawa

Gdyby ktoś jednak zamartwiał się, że „moje dziecko to jeszcze nie lubi rysować i jak ono sobie poradzi w przedszkolu, szkole i życiu”, zostawiam ściągę o tym, co może pomóc maluchowi w zabawie przy rysowaniu.

Spokój, czyli rysowanie jako jedyna czynność, a nie przy okazji oglądania bajki. Jak już dziecko będzie wprawione w kolorowaniu to inna sprawa, ale na początek jednak cała uwaga w jednym miejscu.
Pora dnia. Pewnie bystrzaki zauważyły, że tuż po śniadaniu dziecko o wiele lepiej skupia się niż wieczorem. Dla początkujących rysowników ta czynność wymaga ogromnego nakładu energii i koncentracji.
Mało na jeden raz. Czasem to są naprawdę dwie minuty, z których można się cieszyć. Planowanie pięciu kartek dziennie nie ma sensu.
Wybór. Niechże dziecko sobie samo zdecyduje, czy dziś bawi się z kaczką, miśkiem, a może zającem. Nam wszystko jedno, przecież nie musi być „po kolei”.
Bezpieczeństwo. W sumie powinnam od tego zacząć, bo cała reszta może się wydać oczywista. Dziecko ma ogromne trudności z koncentracją, jeśli znajduje się (jego zdaniem) w niekomfortowych warunkach. Na przykład działa po presją czasu, krzyku, niezadowolonego kręcenia nosem przez rodzica, poganiania, strofowania co pięć sekund. Bez tego ani rusz. Potrzebny więc wspierający rodzic – bez tego ani rusz.