“Szczęściarz” to piękna, bardzo wzruszająca historia o małym pajacyku mieszkającym w kwiaciarni. Wydawnictwo Bis lubi nas raczyć takimi pięknymi historiami, w których „jest co czytać”.
To jedna z tych zimowych opowieści, gdzie święta, magiczny czas, kiedy spełniają się wielkie marzenia, są tłem.
Pajacyk rusza w świat
Nasz mały pajacyk – tytułowy Szczęściarz – jest dość stary, gałgankowy, nosi czapkę z czterolistną koniczynką i mieszka w kwiaciarni. Dzieci wprawdzie rzadko tam zaglądają, a pajacyk czuje się samotny i z rozrzewnieniem zerka na drugą stronę ulicy, bo tam znajduje się sklep z zabawkami. A w nim oczywiście nigdy dzieci nie brakuje.
Pewnego dnia odważa się opuścić kwiaciarnię i zajrzeć do sklepu z zabawkami. Jednak gdy jest się małym pajacykiem, zwykłe przejście na drugą stronę ulicy nie jest łatwe. Nasz bohater wpada w tarapaty, z których ratuje go gołąb i tak zaczyna się ich przyjaźń.
W tej opowieści pokazane są ważne wartości ukryte w zwykłych, niekoniecznie podniosłych słowach czy gestach. Wszystkie spotkane przez pajacyka postacie odrobinę zmieniają jego postrzeganie świata. Do tej pory znał go tylko z obserwacji przez szybę w kwiaciarni, teraz zderza się z rzeczywistością. Niektórzy są bardzo mili i chętnie mu pomagają, inni, jak zabawki ze sklepu, wywyższają się.
Pięknie jest tu pokazane, że nie wszystko złoto… I nie zawsze to, co ładne i błyszczące, jest dobre i przyjazne. Dekoracje ze sklepu z zabawkami wyśmiewają starego i już teraz brudnego pajacyka, za to mała szara myszka dzieli się z nim ciepłym kątem.
Ważne wartości bez wielkich słów
To taka opowieść o wędrówce w poszukiwaniu szczęścia, choć pajacyk sam uważa się za szczęściarza. Wszystko dzięki czapeczce z koniczynką, która jednak w pewnym momencie się gubi.
Możecie sobie wyobrazić, jak to zasmuca naszego bohatera. Uważa, że skoro stracił ten atrybut, świat nie będzie miał z niego już żadnego pożytku. Jednak jak to w życiu bywa, te trudniejsze chwile zawsze przeplatane są dobrymi i teraz na drodze Szczęściarza staje pies, który prowadzi go do domu pani Marysi.
Jest tu ciepło, przytulnie i spokojnie, a w dodatku przyjechały do niej wnuki na święta. Pajacyk marzy o tym, by dzieci go przygarnęły i bierze sprawy w swoje ręce. Idzie do domu pani Marysi, która znajduje go na progu.
Czyści, odnawia, bo myśli, że to zabawka któregoś z wnucząt. Jednak szybko okazuje się, że Szczęściarz nie należy do żadnego z dzieci.
Ania rozpoznaje w nim pajacyka z kwiaciarni i po kilku dniach pani Marysi zawozi go tam, by oddać właścicielowi. Okazuje się, że zna się z nim od dawna, jeszcze z czasów młodości. To piękny wątek odnowienia przyjaźni po latach, właśnie z wigilią w tle i zaproszeniem osoby samotnej w czasie świąt.
Święta niosą szczęście
Pajacyk ostatecznie zostaje u pani Marysi z dziećmi, gdzie chyba coraz częstszym gościem będzie też właściciel kwiaciarni. Szczęściarz odzyskuje swoją czapeczkę, zdobywa mnóstwo doświadczeń, a przede wszystkim przyjaciół i bliskich – dzieci – z którymi może zostać już na zawsze.
Dużo emocji kryje się w tej zimowej opowieści i choć Boże Narodzenie jest tu jedynie tłem, to bardzo oddaje klimat tej przygody. Wtedy właśnie jesteśmy skłonni pomagać szczęściu, spełniać marzenia, ale też sięgać do pokładów życzliwości, które na co dzień czasem gdzieś tam giną w natłoku spraw.
Nie mogę nie wspomnieć o cudownych, bardzo klimatycznych ilustracjach Joanny Czarneckiej, dzięki której pajacyk jest uroczym maluchem, a zimowa aura wręcz bije z książki.
Jeśli szukacie czegoś na długie przedświąteczne wieczory, z takim dobrym, ciepłym przesłaniem w środku zimy, myślę, że powinniście poznać Szczęściarza.
Szczęściarz
Wydawnictwo BIS
Swoją opinię o książce wyraziłam dzięki współpracy komercyjnej z wydawnictwem i mojej przemyślanej decyzji, że chcę się nią z Wami podzielić.
Dołącz do grupy Aktywne Czytanie – książki dla dzieci i młodzieży na FB
