Tornado Jumi opowiada o dziewczynce, która nauczyła się panować nad swoją złością. Przyciąga uwagę intensywną barwą okładki, zdecydowanie kojarzącą się z chaosem, emocjami i gniewem.

Jumi się złości

Jumi jest niezwykłą dziewczynką, czuje się inna od pozostałych dzieci. Ma problem ze swoimi emocjami, a konkretnie ze złością. Czasem chciałaby podchodzić do spraw nieco spokojniej, jednak kiedy się złości, jej włosy zamieniają się w tornado. Wirują, szybują, prą naprzód i niszczą po drodze… w zasadzie wszystko.

Bardzo podoba mi się pomysł z niesfornymi włosami i tornadem symbolizującym złość. W wielu przypadkach faktycznie tak jest, że nasza złość na oślep niszczy wszystko, co napotyka na drodze. Dopiero po uspokojeniu nerwów dochodzimy do wniosku, że można było inaczej załatwić tę konkretną sprawę.

Książki o emocjach

Jumi ma pełną świadomość swojej odmienności i jest jej z tym bardzo źle.

Pewnego dnia, jak to w życiu bywa, w złości osiągnęła stan krytyczny. Pod banalnym pretekstem (chcę ten niebieski balonik) wpadła w taki szał, że ostatecznie wylądował na dnie jeziora. Dopiero łzy zmieszane z wodą pozwoliły jej się uspokoić.

Dobrze móc płakać, to bardzo pomaga. 

Myślę, że do wielu dzieci bardzo trafi ten plastyczny przekaz wzmocniony kontrastami – rude, rozszalałe włosy (tornado) i błękit wody (ukojenie, łzy, spokój).

Jumi chce coś zmienić

Po tej sytuacji Jumi doszła do wniosku, że tak dalej żyć się nie da i nic się nie zmieni, jeśli ona sama nie nauczy się nad tym całym włosowym tornadem panować. Zdecydowanie w podjęciu tej decyzji pomogły jej dwie sprawy – wypłakanie się i ten krytyczny moment.

Od tej pory bardzo zwracała uwagę na stan swoich emocji, organizmu i oczywiście włosów, które gdy się złościła, zaczynały podskakiwać. Dla Jumi było jasne, że trzeba w takiej chwili znaleźć sposób na rozładowanie złości, zanim tornado uderzy na dobre.

Małymi krokami i tego się nauczyła, szukając sposobów dobrych dla niej.

Poczucie przynależności

Zapanowanie nad włosami sprawiło, że dzieci, które do tej pory zwyczajnie się jej obawiały i nie chciały się z Jumi bawić, powoli zmieniły zdanie. To z kolei sprawiło, że dziewczynka już nie miała czasu skupiać się na swoim „widzimisię” lub „ja chcę”, bo była zajęta zabawą z rówieśnikami.

Dla kogo ta książka?

Wszystko to splata się w prostą i świetną historię, która (jestem pewna) przemówi do bardzo wielu dzieci. Do tych, które często się obrażają, bo Jumi potrafiła się wkurzać o nie ten kolor szczoteczki i inne drobiazgi. Widziała w tym koniec świata.

Myślę, że była też bardzo samotna ze swoim problemem. Wyobcowanie sprawia, że nie potrafimy znaleźć rozwiązania, bo nasza potrzeba przynależności (do plemienia) nie jest zaspokojona. To sprawia, że jesteśmy jeszcze bardziej nakręceni, nie ma wsparcia, są wyłącznie nasze myśli i poczucie bezradności.

Ostatecznie wszystko kończy się dobrze, a dzieci podążając za historią Jumi, pewnie odnajdą własne sposoby na rozładowanie złości, bo przekaz jest jasny – tornado (złość, gniew) walą na oślep, niszczą to, co kochamy. Czasem oczywiście można powiedzieć „przepraszam” i sprawa załatwiona. Bywają jednak sytuacje, kiedy szkody są zbyt wielkie i nie da się ich naprawić. Tornado niszczy, spokój pomaga.

Tornado JUMI

Autorka Klaudia Piróg
Ilustracje Małgorzata Herrera
Wydawnictwo Dziwimisie
Okładka twarda, kartki miękkie
Liczba stron: 28
Wiek czytelnika 4-6 lat.
Tematy poruszane w książce: złość, gniew, agresja, samotność. 

KLIKNIJ w zdjęcie po więcej informacji

Autorka Klaudia Piróg
Ilustracje Małgorzata Herrera
Wydawnictwo Dziwimisie
Okładka twarda, kartki miękkie
Liczba stron: 28
Wiek czytelnika 4-6 lat.
Tematy poruszane w książce: złość, gniew, agresja, samotność.