Migracje. Niezwykłe podróże zwierząt

migracje-niezwykle-podroze-zwierzat-czytalisek-recenzja-ksiazki-dla-dzieci

Migracje. Niezwykłe podróże zwierząt to przepięknie napisana, zilustrowana i wydana książka dla dzieci pokazująca 20 różnych zwierząt na świecie. Wydawnictwo Czytalisek uraczyło nas cudowną opowieścią przyrodniczą.

Aktywne Czytanie patronuje kolejnemu tytułowi tego wydawnictwa i trzyma kciuki za udane migracje w świecie zwierząt, bo to zawsze wielkie wyzwanie.

Mark Unwin i Jenni Desmond wspólnie wykonali kawał dobrej roboty.

Doskonale wiemy, że zwierzęta podróżują po całym świecie, ale pewnie część dzieci zastanawia się, dlaczego one migrują? Skąd pomysł na to, żeby opuścić miłe, bezpieczne miejsce i wyruszać w często niebezpieczną podróż?

Odpowiedź jest dość prosta. Zwierzęta nie robią tego dla przygody, ale dlatego, że środowisko w danym miejscu (np. pory roku) się zmienia. Najprostszym przykładem są bociany opuszczające Polskę wraz z końcem lata. Podróżują do miejsc, gdzie mogą żyć bezpiecznie, mieć pod dostatkiem jedzenia.

Migracje bywają trudne

Największym wyzwaniem jest właśnie przetrwanie bardzo długiej podróży. To wymaga od zwierząt współpracy, determinacji, które my możemy w książce podziwiać i to w różnych odsłonach.

Zacznę może jednak od końca, bo tam znajdziemy bardzo ciekawie przedstawiony spis migrujących zwierząt. Np. pingwiny, motyle, albatrosy, kraby, dzikie gęsi, białe rekiny, afrykańskie słonie, łososie i kilka innych gatunków. To też od razu mapa pokazująca, jak podróżują konkretne zwierzęta.

Wydawać by się mogło, że największym niebezpieczeństwem w takiej podróży są np. drapieżniki, ale nie! Okazuje się, że najczęściej przeszkadzają ludzie, zastawiając np. sieci, w które łapią ryby. Mamy też do czynienia z kłusownikami i oczywiście zagrożeniem są góry śmieci.

Obserwujemy zwierzęta

Z tej książki dowiemy się też, że tak naprawdę migracje zwierząt są dość nowym zjawiskiem, jeśli chodzi o obserwacje naukowców. Dopiero od 150 lat wiemy, jak te podróże są zorganizowane. Z zapartym tchem i niemałym podziwem zerkamy na zwierzęta w tym wyjątkowym czasie.

Oprócz niezwykłości samych podróży, podoba mi się sposób opisywania poszczególnych rozdziałów. Za każdym razem czytelnicy wprowadzani są w nastrój migracji.

Na przykład albatros, którego zastajemy gdzieś pośrodku oceanu, wiele mil od lądu i to w trakcie sztormu. Trzeba pokonać przeciwności przyrody, bo nie ma gdzie po prostu przystanąć i odpocząć. Ptaki przebijają się przez deszcz, wiatr, niebezpieczne burze. Niezależnie od tego, czy są to młodsze, czy starsze osobniki, muszą sobie poradzić.

Wędrujące albatrosy nie bez powodu są właśnie tak nazywane, bo one nie podróżują z jednego miejsca do drugiego, a potem z powrotem. One krążą dookoła oceanów, nieustannie poszukując jedzenia.

Migracje małych i dużych zwierząt

W niebezpieczną podróż wybierają się zwierzęta niezależnie od wieku, tak jest np. u humbaków. Maluchy trzymają się blisko matek, płynąc razem z nimi przez ogromny ocean.

Takie małe humbaki mają sześć miesięcy i co prawda ważą tyle, co słoń, nadal jednak potrzebują opieki dorosłego osobnika. W drodze mama karmi dziecko mlekiem, a ono rośnie i staje się coraz silniejsze.

Kluczem do przetrwania tej niebezpiecznej wyprawy jest często współpraca albo po prostu liczebności danego stada.

Wiecie, że renifery tundrowe żyjące w najbardziej wysuniętych na północ obszarach Ameryki Północnej, wędrują w stadach liczących tysiące osobników? I to przez wiele tygodni, by spędzić zimę w lasach.

Te podróże mogą być też po prostu przepięknym obrazem dla kogoś patrzącego z boku, bo dla samych zwierząt to zawsze wyzwanie. Ale wyobraźcie sobie motyle, które co roku zbierają się w meksykańskich lasach.

Zerknijcie tylko na ilustracje, jak spektakularnie wygląda ich wędrówka. A trzeba przyznać, że są bardzo wytrzymałe, bo dziennie potrafią pokonać nawet 100 km.

Nieustannie w podróży

Zdarzają się też migracje, których naukowcom nie udało się jeszcze dokładnie zbadać i zrozumieć. Tak jest np. z sardynkami. Ludzie wiedzą, że te ryby lubią chłodną wodę i podążają za zimnymi prądami. Ale jeszcze nikt nigdy nie widział ich w drodze powrotnej, co jest nietypową zagadką.

Przeogromne ławice sardynek składającej się dosłownie z tysięcy ryb płynących w jednym kierunku. Są znakomitą okazją dla smakoszy korzystających ochoczo z tego, że ulubione danie dosłownie podpływa im pod sam nos.

Pewnie niektórzy znają i kojarzą klucze dzikich gęsi odlatujące do ciepłych krajów. Tu obserwujemy gęsi tybetańskie, które jako jedyne wśród ptaków przelatują nad Himalajami, najwyższymi górami na Ziemi.

To podróż, której nie podejmuje się żaden inny gatunek, choćby ze względu na mnogość niebezpieczeństw, ale też warunki atmosferyczne. Gęsi tybetańskie mają wyjątkowy układ krążenia, który sprawia, że nawet w takich warunkach mogą przeżyć i spokojnie dotrzeć do Indii, gdzie odpoczywają i odzyskują energię. Po to, by na wiosnę znów wrócić na tereny lęgowe.

Tajemnicze i ważne migracje

Przyroda nie przestaje mnie zadziwiać i zachwycać, dlatego cieszę się z każdej książki pokazującej dzieciom mądrze i ciekawie, jak to wszystko sprawnie działa.

Po co? Ponieważ o wiele łatwiej szanować przyrodę, którą się zna i rozumie. Trudniej przekonać się do tego, gdy są to jakieś nieznane zwierzaki, gatunki, sprawy odległe, o których mamy nikłe pojęcie.

Ilustracje i język tej książki skłaniają też do zastanowienia się, jak godna podziwu i jednocześnie wciąż tajemnicza jest natura. Od zwierząt można się nauczyć determinacji, wytrwałości, lojalności, współpracy i opiekuńczości. I naprawdę nie trzeba być wielkim przyrodnikiem, wystarczy chcieć je poznać.

I podziwiać.