Słomka. Kotek, który mówił nie swoim głosem RECENZJA

„Słomka. Kotek, który mówił nie swoim głosem” to książka autorstwa Katarzyny Ogonowskiej z wydawnictwa Parasolka.

Kasię znamy już (mam nadzieję) dobrze z serii książek o Rózi. Tym razem śliczną historyjkę na ważny temat zilustrowała Katarzyna Zielińska.

Wierzę, że wiele dzieci czuje się czasem jak Słomka. To kotek, który wolał kwiczeć, gdakać i wydawać inne odgłosy niż mówić własnym głosem. Robił to dlatego, że nie miał odwagi go używać.

Bał się po prostu, że gdy zacznie to robić, inne zwierzęta przestaną go lubić.

slomka-kotek-ktory-mowil-nie-swoim-glosem-parasolka-recenzja-ksiazki-dla-dzieci2

Słomka zgubił głos

Ten własny głos to oczywiście własne zdanie. Jeśli macie w domu dzieci, które zrobią wszystko, byle tylko koledzy je zaakceptowali, pewnie odnajdziecie je w tej historii.

Czasem to dążenie do akceptacji polega na mówieniu głosami innych, a czasem na milczeniu. Bywa i tak, że dzieci są gotowe zgodzić się na najdziwniejsze (żeby nie powiedzieć najgłupsze) pomysły, byle tylko uzyskać aprobatę towarzystwa. Dokładnie tak samo było z naszym kotkiem.

Jednak przyszedł dzień, w którym Słomka przemówił. Złożyło się na to kilka spraw. Po pierwsze to była ważna sprawa, bo chodziło o likwidację jego ukochanego ogródka.

Gdyby zgodził się z resztą lub nie wypowiedział na głos swojego zdania, ogródek nie miałby szans przetrwać.

Po drugie zwierzęta zapytały go wprost o zdanie. Czyli nie było jak zawsze, kiedy Słomka po prostu przyłączał się do zabawy. Tym razem zwierzaki naciskały na to, by wypowiedział swoją opinię.

Jasne, że czasem łatwiej milczeć lub naśladować innych, ale nie zawsze jest to jednak najwygodniejsze rozwiązanie.

Słomka potrzebował pomocy, by wydobyć z siebie głos, w końcu jednak mu się udało. I ta duma, poczucie, że wziął sprawy w swoje kocie łapki, warte były wszelkich starań.