Heraklia Płaro i Arnold Lupę. Skarb Titanica RECENZJA książki

„Heraklia Płaro i Arnold Lupę. Skarb Titanica” to przygoda, która łączy w sobie historyczne tło z elementami detektywistycznymi i tajemniczymi zagadkami.

Jestem wielką fanką całej opowieści o Titanicu, dlatego cieszę się, że książka rozpoczyna się od malowniczego opisu statku, jako jednego z najdroższych i najbardziej luksusowych, jakie kiedykolwiek powstały. To wprowadza w epokę legendarnego transatlantyku z całym bagażem historii i dramatu.

Autorem książki jest Max Czornyj i pewnie wiecie, że zmierzył się też z innymi seriami książek dla dzieci. Na przykład „Zagadkowi Agenci” i „Genialni Odkrywcy„, którym patronuję.

„Cześć! Tu Kopernik”. Przeczytaj, jeśli chcesz, by dziecko poznało tego odkrywcę

Co to za ekipa?

Głównymi bohaterami są Heraklia, Arnold i Lupę. Każde z nich wnosi do historii unikalne cechy i motywacje, które wpływają na rozwój fabuły i sposób, w jaki czytelnik postrzega wydarzenia.

Heraklia, znana również jako Płaro, to inteligentna dziewczynka z analitycznym umysłem. Jej encyklopedyczna wiedza i logiczne myślenie pozwalają na rozwiązywanie zagadek, które innym wydają się nieprzebrane. Jest sceptyczna wobec nadprzyrodzonych zjawisk, co stawia ją w kontraście do bardziej emocjonalnego Arnolda.

Arnold, z przydomkiem Lupę, to chłopiec pełen entuzjazmu i barwna osobowość. Jego miłość do pstrokatej kolorystyki odzwierciedla się w jego podejściu do życia. Choć początkowo przerażony szeptami i dźwiękami w muzeum, odnajduje w sobie odwagę w pościgu za tajemniczą postacią, która przemyka przez wystawę Titanica.

Lupę jest także głodny, co jest przyczynkiem do zabawnych sytuacji. To właśnie różnice między postaciami sprawiają, że wszystko się świetnie uzupełnia. Dzięki temu są też dynamiczne i interesujące dla czytelników.

Gdzie jest ten skarb?

Główny wątek skupia się na serii tajemniczych zdarzeń w muzeum, gdzie eksponaty związane z Titanikiem nagle znikają. Heraklia, Arnold i Lupę stawia czoło temu wyzwaniu. Muszą nie tylko rozgryźć nie tylko fakty związane z zaginięciem eksponatów, ale też rozpoznać tajemnicze dźwięki. „Wydaje się, że otaczają ich szepty dziesiątek osób. Dobiegają z każdego zakątka sali.” Czy to tylko wyobraźnia, czy może faktycznie coś nadprzyrodzonego dzieje się w muzeum?

Heraklia znana ze swojej logicznej myśli i sceptycznego podejścia, stoi w opozycji do emocjonalnego Arnolda, który poddaje się strachowi przed duchami i klątwami. Ich wspólne wysiłki prowadzą do odkrycia prawdy: „Diabelskie moce i duchy nie istnieją.” NIby nic, bo wszystko to wiemy, ale to to ważny wątek, w którym kładziemy nacisk zdrowy sceptycyzm.

Powiem wam, ze motyw oszustwa rozwija dodatkową intrygę w tej historii skarbu Titanica. Okazuje się, że nie wszystko jest takie, jak się wydaje: strażnik muzeum i sam Pan Karpik, twórca eksponatów związanych z Titanikiem, zamieszani są w zawiłe machinacje z ubezpieczeniami i kradzieżami. To odkrycie zmienia bieg wydarzeń.

Kto broni Skarbu Titanica?

Czas nie płynie w sposób jednostajny, co jest podkreślone w historii, gdzie bohaterowie doświadczają, jak czas subiektywnie zwalnia lub przyspiesza w zależności od okoliczności.

Ta książka nie tylko bawi i trzyma w napięciu, ale też porusza ciekawe tematy, nad którymi zapewne lubią dumać czytelnicy. Choćby zwycięstwo rozumu nad przesądami oraz dynamika czasu i jego subiektywne odczucie. „Czas nie zawsze płynie tak samo. Jeśli czekamy na Świętego Mikołaja, dłuży się niemiłosiernie. A jeśli dużo się dzieje, płynie bardzo szybko”. To porównanie doskonale oddaje emocjonalny rollercoaster, którym są wydarzenia w książce.

Jestem przekonana, że ta książka to bilet na wyprawę do świata legend i tajemnic. Cieszy mnie, że również skłania do refleksji nad znaczeniem racjonalnego podejścia i wątpliwości w obliczu pozornie nadprzyrodzonych zjawisk. Idealna dla miłośników detektywistycznych zagadek i fanów historii z nutką fantastycznego klimatu.

To co, czytamy?