Mała Wu, Miś Domi i wiosna to już trzecia część przeuroczej historii o przyjaźni wiewiórki i polarnego niedźwiedzia.
Autorką tej serii jest Renata Pażusińska, a o dwóch poprzednich częściach odpowiedziałam już kiedyś na blogu Aktywne Czytanie.
Idzie wiosna
Tym razem zostajemy niedźwiedzia polarnego Domi i Małą Wu na samym początku wiosny. To ten moment, kiedy najczęściej wszyscy bardzo się cieszą z pojawiającej się pod śniegiem trawy i coraz cieplej grzejącego słonka.
Tylko pamiętajcie, że Domi jest niedźwiedziem polarnym, co oznacza, że wiosna czy lato nie są dla niego takie zupełnie naturalne i przyjemne.
Po cudownej zimie spędzonej z niedźwiedziami brunatnymi, daleką rodziną, którą zdecydował się odwiedzić w Polsce (o czym możemy się dowiedzieć z pierwszej części), przyszła wiosna. Wspaniałe święta i przede wszystkim przyjaźń z Małą Wu dały mu wiele radości. Teraz jednak zaczyna tęsknić.
Wiosna niesie smutki
Mała Wu nigdy nie miałam bliskiej rodziny, nie pamięta swoich rodziców, od zawsze była sama, aż do momentu, w którym poznała Domiego. Dlatego wiewiórka tak martwi się teraz smutkiem i nostalgią przyjaciela. Domi coraz wyraźniej tęskni za zimową krainą i swoją najbliższą rodziną.
W tej części podejmujemy więc ponownie dość trudny temat zrozumienia, co znaczy być samotnym. Poznać przyjaciół, jednak nosić w sobie ten lęk, że kiedyś to wszystko zniknie.
Dokładnie tak czuje się Mała Wu, mimo tego, że jest bardzo wdzięczna za nową przyjaźń. Cieszy się z misiowych znajomych (rodzina Domiego), jednak gdy dowiaduje się o pomyśle wyjazdu przyjaciela, bardzo się denerwuje.
Domi próbuje ją pocieszyć, chcąc wydobyć i z dna jeziora Złoty Orzech, które kiedyś tam wpadł. To nawiązanie do poprzednich części, choć każda książka jest osobną zamkniętą historią, nie trzeba czytać w kolejności.
Mała Wu nie za bardzo potrafi sobie poradzić z tymi trudnymi emocjami, więc po prostu ucieka w to, co zna najlepiej – samotność.
Wiosna niesie zmiany
Ostatecznie wiewiórka uspokaja się powoli, w czym pomagają jej wspomnienia dobrych chwil i zaczyna akceptować decyzję przyjaciela, który wyrusza w drogę powrotną do domu.
To nie jest przecież ich rozstanie na zawsze, bo miś w każdej chwili może wrócić, żeby odwiedzić Małą Wu i rodzinę w Polsce. Wiewiórka już się tak nie denerwuje, bo nie jest przecież całkiem sama. Zostaje pod pieką brunatnych niedźwiedzi, a w sercu oczywiście ma wspomnienia związane z Domim.
Wydaje mi się, że ta historia pomoże dzieciom zrozumieć, pewne nieuniknione sprawy, jak np. zakończenie zimy, czyli zmieniające się pory roku. Nie mamy na to wpływu, tak jak nie mamy wpływu na decyzje innych ludzi. Warto nauczyć się je akceptować, pamiętać dobre, wspólne chwile i cieszyć się tym, co mamy tu i teraz.
Wiosna też jest dobra
Myślę, że ta prosta historia spodoba się dzieciom w wieku przedszkolnym. Ta jakże niedoskonała Mała Wu, w niedoskonały i uroczy sposób pokazuje, że po każdej burzy wychodzi słońce.
Pamiętaj, Wu, każde rozstanie i każdy koniec są jak drzwi. Kiedy się otworzą, trzeba odważnie przekroczyć próg i zamknąć je ze sobą. A wtedy zaczyna się nowa droga. Pełna przygód i niespodzianek. I wszystko, co najlepsze, może się nam przydarzyć.
Mała Wu, Miś Domu i wiosna
Autorka Renata Pażusinska
Ilustracje Paulina Siwek
Wiek czytelników 3-6 lat
Okładka twadra, kartki miękkie.
Swoją opinię o książce mogłam wyrazić dzięki współpracy z wydawnictwem i przemyślanej decyzji, że chcę się nią z Wami podzielić. Zostawiam link afiliacyjny do Ceneo i tabelkę z cenami w różnych księgarniach na BuyBox. Mam nadzieję, że skorzystacie.
Dołącz do grupy Aktywne Czytanie na FB – książki dla dzieci i młodzieży
