Pierwsza książka mojego taty RECENZJA dla dzieci i rodziców

Pierwsza książka mojego taty to coś innego i bardzo potrzebnego na rynku. Wydawnictwo Szibaba zachęca książkowym głosem dziecka do tego, by być nie tylko ojcem, ale tatą.

Angażować się i działać rodzicielsko, czerpiąc z tego czasu radość i ucząc się wspólnie od siebie.

Czy taka książka jest potrzebna? Nie mam wątpliwości, tak! Przecież do dziś niektórzy ojcowie pomagają przy dziecku, zamiast po prostu być współrodzicem. Wiem, że choć powinno to być zupełnie naturalne, potrzebujemy rozmów na ten temat.

Zobacz, co jeszcze oprócz książki dostaje tata na start!

W tej uroczej książce jest właśnie taka rozmowa, a czytający tata usłyszy: zachętę, wsparcie i wiarę dziecka w to, że tata podejmie w pełni rodzicielskie wyzwanie.

Moja wrodzona przekora każe mi się zastanawiać, dlaczego mamom takich treści się nie dedykuje, nie zachęca książkowo do podjęcia zobowiązania. Nikt nie przekonuje, że dadzą radę, jeśli tylko zechcą się zaangażować. 😉

Mama jest w książce postacią, która nauczy tatę, jeśli ten zapyta i powie, że potrzebuje pomocy.

pierwsza-ksiazka-mojego-taty-recenzja1

Dobre słowa dla taty

Kartonowa historia napisana jest rymami, co dodaje uroku i łagodzi ważny przekaz, bo trochę tak jest, że niektórym ojcom trzeba przypominać o ich mocy… i odpowiedzialności.

Zostań ze mną jak najdłużej, pielęgnujmy wspólną wieź. Ten czas już się nie powtórzy… Pierwszy krok i słowo też.

Nie bez znaczenia jest fakt, że patronat nad książką objęła Fundacja Share the Care, która promuje partnerski model rodziny. Na końcu można przeczytać (bo pewnie część osób tego nie wie), jakie świadczenia urlopowe przysługują obojgu rodzicom po narodzinach dziecka.

Ćwicz więc ze mną bycie razem, patrz jak rosnę, jak się zmieniam i choć będzie ciężko czasem, jesteś nie do zastąpienia.

Cieszę się, że „Pierwsza książka mojego taty” wypełnia lukę w literaturze dziecięcej i rodzicielskiej, bo tak naprawdę jest bardziej dla dorosłych, niż dla dzieci. One oczywiście ucieszą się z czytania, jednak cały przekaz ”rodzicielski” jest czytelny tylko dla dorosłego.

Zaangażowani rodzice

Jest też na końcu wzmianka o trwałej miłości, która nie ustaje, nawet gdy rodzice się rozstają.

I tu warto przemyśleć, czy podczas czytania nie zestresujemy dziecka, któremu mogło nigdy nie przejść przez myśl, że rodzice się czasem rozstają. Z drugiej strony, dzieciom wychowywanym przez jednego rodzica czy po prostu z rodzin po rozwodzie, to zdanie jest bardzo potrzebne. Choć może właśnie znowu najbardziej potrzebują je usłyszeć ojcowie.

Wspominałam, że ten temat jest wyzwaniem, bo to książka nie tylko pokazująca, jak można budować więź z dzieckiem, ale też świadomie zachęcająca ojców do działania. Nie jest więc skierowana treścią jedynie do dzieci, co sprawia, że momentami wpada w odrobinę moralizowania.

Jej wielką mocą jest to, że uświadamia, jak ważna jest rola ojca. Nie kończy się na zapewnieniu bytu materialnego, lecz wymaga pełnego zaangażowania emocjonalnego i fizycznego. Przez zabawne rymy i piękne ilustracje, książka przemyca ważne przesłanie o równouprawnieniu i partnerskim podejściu do rodzicielstwa.

Uczy dzieci, że tata to nie tylko bohater z opowieści, ale przede wszystkim osoba, która jest obecna, wspiera, bawi się i troszczy na równi z mamą.

Dla ojców natomiast jest to doskonała okazja, aby zrozumieć, jak istotna jest ich aktywna rola w życiu dziecka i jak ogromny wpływ mają na jego rozwój i poczucie bezpieczeństwa. Dzięki temu wspólnie spędzany czas staje się niezastąpioną inwestycją w przyszłość i budowanie trwałych, zdrowych relacji rodzinnych.