Pokaż dziecku swoje emocje – „Mama czuje”

”Mama czuje” to kartonowa książka dla najmłodszych, która opowiada o tym, że dorosły nie zawsze musi się uśmiechać.

Choć powiedzmy sobie szczerze, często próbujemy ukrywać nasze emocje przed dziećmi. A przecież to ważne, żeby jednak o nich rozmawiać. Tego uczymy maluchy, sami też to róbmy.

Tym przesłaniem kierowała się autorka Wiktoria Horzela, pisząc tę prostą książkę dla wieku 0- 3 lata.

Kolorowe ilustracje Anny Sobol i proste scenki z codziennego życia, tyle wystarczy, by rozmawiać z dzieckiem o emocjach.

Co czuje mama?

Dlaczego nie mówimy o wszystkich emocjach? Pewnie dlatego, że nie chcemy martwic dzieci.

Jednak okazanie emocji, nie jest zrzuceniem na dziecko wszystkich trosk świata. Pokazanie, że czasem nam wesoło, innym razem smutno, bywamy zmęczone, bezradne, wygłupiamy się, to ważna część budowania więzi.

Najgorsze co można zrobić, to oddalać się emocjonalni tłumacząc, że to dla dobra dziecka.

Ten idealny rodzic?

Nasze maluchy nie potrzebują idealnych, zawsze uśmiechniętych mam. Potrzebują prawdziwych ludzi obok siebie, którzy nauczą okazywać emocje i rozmawiać o nich, pokażą właśnie, że mama czuje. 

Obok samej emocji, w książce są też drobne podpowiedzi, co może w danej sytuacji zrobić dziecko. Na przykład, gdy mama jest smutna, możesz ją przytulić. A gdy się złości, możesz się uśmiechnąć.

To zdecydowanie książka dla najmłodszych, ponieważ tu nie zagłębiamy się w przyczyny smutku, raczej uczestniczymy w sytuacji tu i teraz.

Cieszę się, że autorka nie zapędziła się i nie rozkładamy na czynniki pierwsze powodów danego stanu rzeczy. Niektóre zresztą widać na obrazkach np. rozbity wazon.

Większość jednak nie wymaga szczególnego komentarza, są przeżyciem dorosłej osoby, którego nie musi omawiać z dzieckiem, niczym z terapeutą. Co nie znaczy, że emocje mamy zamiatać pod dywan.

Zawsze się znajdzie proste wyjaśnienie tego, że jesteśmy zmęczeni, uśmiechnięci lub zmartwieni. Najważniejsze jest poczucie, że jest wiele mam, które przeżywają każdy dzień dokładnie jak my.

To co, czytamy?

Zaglądamy do środka