Kołysanki RECENZJA książki dla dzieci

Kołysanki Eweliny Kowalczyk-Kurzaj w przepięknych ilustracjach Oli Szwajdy i Ani Szukały totalnie mnie rozczuliły. To Natuli wydaje takie spokojne i kojące wiersze.

Muszę wam się przyznać, że lektura niemal mnie uśpiła. Nie dałam się Morfeuszowi tylko dlatego, że chciałam doczytać do końca. 🙂 Ale nie chodzi o to, że było nudno. Co to, to nie!

A do tego wzruszająco.

wierszyki-na-dobranoc-kolysanki-natuli-recenzja-ksiazki-dla-dzieci7

Gdy maluch nie może zasnąć

Właściwie sama nie wiem, jak tak naprawdę chłonie się tę książkę. Niby się ją czyta, ale samo czytanie to zdecydowanie za mało. Bo jej się też przygląda i słucha, a nawet się ją… nuci. W końcu to Kołysanki.

Są maluchy, dla których zasypianie jest pewnym wyzwaniem. Trudno im się wyciszyć, uspokoić po dniu pełnym wrażeń i emocji. Migające ekrany, grające zabawki, szaleństwa z rówieśnikami – to wszystko jest fajne, ale baaaardzo wyczerpujące. Paradoks polega na tym, że im mały człowiek bardziej zmęczony, tym trudniej zapaść mu w regenerujący sen.

O ile jednak historyjki o piratach i detektywach dla niektórych są strzałem w dziesiątkę, znajdą się i tacy, których taka dawka emocji skutecznie zniechęci do spania.

I co wtedy? Wiadomo, że nie można iść spać bez czytania. 😉 Wtedy właśnie ratuja nas Kołysanki.

Książka, która kołysze do snu

Ta książka usypia każdą stroną, każdym wersem i każdą ilustracją.

Nie ma tu żadnej podnoszącej adrenalinę opowieści. Są za to spokojne, rymowane, rytmiczne zwrotki, a niektóre wersy nawet się powtarzają – dokładnie jak refren w kołysankach.

Od czasu do czasu pojawiają się delikatne „luli-laj”, „a-a-a” albo „baju-baj”, które jeszcze mocniej osadzają nas w kołyszącym klimacie.

Pokusiłam się nawet o przeczytanie fragmentu na głos, mimo że akurat nikt mnie nie słuchał. I wiecie co?

To jest napisane tak, że zupełnie mimowolnie czyta się to niemal tak, jakby śpiewało się kołysankę.

Głos sam zniża się do szeptu, sylaby miękną, pojawia się delikatny zaśpiew. Jestem przekonana, że nawet rodzice, którzy nigdy nie odważyli się choćby na zanucenie Ach, śpij, kochanie, sprostają melodyjnemu rytmowi Kołysanek.

Wszystkie kolory nocy

Noc gra tu pierwsze skrzypce (znowu ta muzyka!).

Jej akcenty pojawiają się w treści i przecudnych, klimatycznych ilustracjach. Są szeleszcząco-szumiące odgłosy natury, sowy, księżyc, gwiazdy, bure koty i śpiące dzieci z mamusiami i tatusiami.

Wszyscy powoli odpływają w sen. Bardzo sprzyja temu kreska i kolorystyka ilustracji Oli Szwajdy i Ani Szukały. Granat, beże, brązy, butelkowa zieleń… Wszystko jest wyciszone i przygaszone jak lampka w pokoju, przy której czytamy książkę.

Te obrazki nie krzyczą, nie męczą i tak już zmęczonych oczu. Pomagają się zrelaksować, wtulić w poduszkę i… zniknąć do następnego dnia.

Blisko, bliżej, najbliżej…

Ukojenie i usypianie to tylko jeden z celów Kołysanek. Drugi, nie wiem, czy nie ważniejszy, to budowanie bliskości.

Już samo wspólne czytanie przed snem jest na to cudownym sposobem. Ale dzięki Kołysankom można to zrobić z prawie stuprocentową skutecznością!

W tej książeczce znajdziemy prawdziwą instrukcję, jak pięknie można być razem.

„Śpią gałązki czereśni.
Jestem. Jesteś. Jesteśmy.
Ciemno już za oknami.
Kocham. Kochasz. Kochamy.
Słyszę, jak bije ci serce.
Nie potrzebuję nic więcej.
Przytul się do mnie tu, blisko,
A jutro znów czeka nas wszystko.

(…) Księżyc się na niebo wspiął,
Gubiąc srebra stosy.
Trzymam w dłoni twoją dłoń,
Głaszczę twoje włosy.
Każdy kwiat i każdy ptak,
Każdy liść na drzewie
Dziś pilnuje twego snu.
Ja pilnuję ciebie.”

Budujemy bliskość i poczucie bezpieczeństwa Odpędzamy strachy i złe emocje. Tulimy się, głaszczemy, całujemy, wsłuchujemy w siebie, w swój oddech. Pokazujemy, że po prostu jesteśmy, że wspieramy, chronimy i że można na nas liczyć. I że żaden potwór spod łóżka albo z szafy nie ma z nami szans!

Mama tuli najlepiej

Tata też pięknie tuli, ale w Kołysankach to właśnie mama doczekała się kilku odsłon.

Jest mama, która zasypia razem z dzieckiem w łóżku, opowiada mu bajki, nuci pod nosem i szepcze do uszka.

Jest też mama, która dopiero się nią staje, bo dziecko jeszcze stanowi z nią jedność. Jeszcze mieszka w jej brzuchu, ale już czuje jej dotyk i słyszy jej głos.

I wreszcie jest mama, za którą czasem się tęskni. Nawet gdy jest się już dorosłym.

„I ja czasem tęsknię za mamą,
Tak w ciszy przytulam się sama.
Ukradkiem dotykam też pępka,
Bo mama w tym pępku zaklęta.”

To chyba ten fragment wzruszył mnie najbardziej.

Kogo uśpią kołysanki?

Mnie prawie uśpiły (a nawet nie leżałam w łóżku i był biały dzień!), więc chyba nie przesadzę, jeśli powiem, że i małych, i dużych.

Ale Kołysanki to przecież przede wszystkim książka dla dzieci, więc skupmy się właśnie na nich.

Książka powinna znaleźć się w biblioteczce każdego malucha, który ma problem z wyciszeniem się przed snem. Spodoba się małym wrażliwcom i tym, którym czasem trudno jest udźwignąć atrakcje i emocje pojawiające się w ciągu dnia.

To dobry wybór w przypadku dzieci szukających bliskości. Takich, którym czasem trudniej rozstać się z tatą rano w przedszkolu albo których mama późno wraca z pracy. Ponućcie sobie razem Kołysanki przed snem. To dobrze zrobi wam wszystkim.