Asertywność to temat przewodni kolejnej części wspaniałej serii dla dzieci pt. Co zrobi Frania?

Tworzy ją nie kto inny, jak Barbara Supeł, ilustruje Agata Dobkowska i chyba obie przy tym świetnie się bawią, bo jak dla mnie obrazki wspaniale podbijają tekst. To jedna z tych książek, które sprawiają frajdę dzieciom i dorosłym. 🙂

Aktywne Czytanie z dumą patronuje tej serii, która – mam nadzieję – będzie się jeszcze bardzo rozrastać. Do tej pory rozmawialiśmy już o WSPÓŁPRACY, ŻYCZLIWOŚCI i AKCEPTACJI. Duże słowa wyjaśnione w mądry, jednak dziecięcy sposób.

Wszystkie oczywiście znajdziecie zrecenzowane na blogu.

W tej części podobnie jak w pozostałych, mamy trzy opowieści i na asertywność spoglądamy z różnych perspektyw. Przecież w tym słowie kryje się tak wiele emocji, znanych zdarzeń, sytuacji wartych opowiedzenia i porozmawiania.

Duże i ważne słowa

Dzieci nie dostają suchej regułki „na asertywność”, ale znane z życia przykłady.

Zatem rozkminiamy, co powiedzieć i zrobić, gdy ktoś zmusza nas (usilnie namawia) do śpiewania, recytowania czy dawania buziaków.

Jak się zachować, gdy słowo NIE uderza w nasze plany i nie bardzo mamy na nie akurat ochotę?

Czy ja mam prawo się nie zgadzać, a inni muszą mi ustępować?

I jak powinny kończyć się zabawy, które są nimi tylko z nazwy?

Sporo tego, jak na głowy przedszkolaków, ale nie martwcie się, bo i tym razem same opowiadania są zabawne i bardzo konkretne. Dzięki temu dzieci nie mają wątpliwości, co znaczy być asertywnym i rozumieć słowo asertywność.

I jak zawsze, jest też przystanek do pogłówkowania, jak się zachować w danej sytuacji. Co zrobi Frania? A co ty zrobisz?

Rodzinkę zastajemy podczas imprezy urodzinowej Ryśka. Najstarszy z rodzeństwa kończy 7 lat (Frania jest środkowa, a najmłodsza to Amelka – dzidziuś).

Tym razem Rysiek wymyśla zabawę, która sprawia Frani przykrość, nie chce się podzielić swoimi kolekcjonerskimi autami i ogłasza się królem tego dnia.

Asertywność do poćwiczenia

Jestem za każdym razem zdumiona, jak wnikliwie autorka opisuje dziecięce zabawy, one dokładnie tak wyglądają.

Rysiek tym razem oczywiście trochę przegina i do akcji wkracza tata, który nie rozwiązuje konfliktu za dzieci, a jedynie naprowadza na trop asertywności.

Im więcej takich sytuacji maluchy mają szansę przeżyć, tym łatwiej w przyszłości powiedzieć NIE lub zaakceptować NIE ze strony innych.

Frania na przykład doskonale wie, że nikt nie może zmuszać jej do publicznych występów, jednak trudno odmówić babci podczas imprezy urodzinowej. Dziewczynka daje radę, ale to dlatego, że ma tajną broń. Są nią rodzice, którzy wspierają takie asertywne decyzje, zamiast odpuszczać, żeby babci nie zrobiło się przykro.

Stawianie granic ma sens

Ostatecznie Frania też uczy się akceptować asertywność małej siostry. I muszę powiedzieć, że ten maluch ma wielkie szczęście, bo już od najwcześniejszych lat otoczony jest rodzeństwem, które uczy ją, jak być życzliwą czy właśnie asertywną osobą.

Nie mogę nie zauważyć też wszystkich drobiazgów w tych historiach np. dziewczynek z wypiekami na twarzy czekających na prezenty typu robot i rakieta, jednocześnie z radością bawiących się w dom. Wiecie, niby nic, a jednak to wyważenie i przyzwolenie na bycie dziećmi, bez wtłaczania na siłę, co się powinno „bo dziewczynki tak robią”, jest ważnym „drobiazgiem”.

To też seria, która pokazuje, jak budować dobre relacje między rodzeństwem. Skupiamy się na poszczególnych słowach i super, ale za każdym razem i w każdej historii autorka pokazuje, jak to naprawdę wygląda między braćmi i siostrami. Oczywiście ta potrójna kombinacja daje ku temu wiele możliwości. 🙂

Co zrobi Frania? ASERTYWNOŚĆ

Autorka Barbara Supeł
Ilustracje Agata Dobkowska
Wydawnictwo Słowne Młode
Wiek czytelników: 4-7 lat
Okładka twarda, kartki miękkie.
Wszystkie zdjęcia w tej recenzji są bez filtrów.

Swoją opinię o książce mogłam wyrazić dzięki współpracy z wydawnictwem i przemyślanej decyzji, że chcę się nią z Wami podzielić.

Dołącz do grupy Aktywne Czytanie – książki dla dzieci i młodzieży na FB