Niedźwiedź i przestrzeń

niedzwiedz-i-przestrzen-recenzja-ksiazki-dla-dzieci-wydawnictwo-alulalu9

Niedźwiedź i przestrzeń to książka wydawnictwa Alulalu z serii Zwierzęta z bieszczadzkiego lasu pod patronatem bloga Aktywne Czytanie.

Alulalu to małe rodzinne wydawnictwo, któremu kibicuję, bo mają świetne pomysły i tworzą ciekawe książki. Powiedziałabym, że bardzo współczesne, a to dlatego, że często aktywizują czytelników, ale też poruszają konkretne zagadnienia z „dzisiejszej” perspektywy, czyli bardzo świadomie.

Już kiedyś opowiadałam o książce „Dziadkowe. Emocje i uczucia”, wtedy to były jedne z pierwszych książek przedstawiających dziadków „młodych”, sprawnych i cieszących się życiem, czyli odejście od stereotypu. Do tego pokazano również emocje dzieci, które z babcią i dziadkiem widują się rzadko.

Jest też „Wielkie małe zwierzę” pod patronatem Aktywnego Czytania, książka aktywizująca, ale też opowiadająca o wytrwałości w dążeniu do celu. Przyda się dzieciom, które szybko się podają, mają problem z ćwiczeniem cierpliwości.

Książki dla dzieci o zwierzętach

Teraz nowość, także patronacki tytuł „Niedźwiedź i przestrzeń” rozgrywa się na dwóch poziomach. Chodzi o przestrzeń związaną z przebywaniem w lesie, gdzie oddychamy świeżym powietrzem. Ilustracje rewelacyjnie oddają klimat spaceru wśród przyrody.

Jednak chodzi też o zauważanie i szanowanie przestrzeni innych oraz własnej. Mam nadzieję, że po lekturze znajdziecie sposób na porozmawianie z dziećmi o szanowaniu własnych i cudzych granic. Wszystko opiera się na obserwowaniu innych, otwartej głowie i chęci zrozumienia potrzeb.

Aktywizujące książki dla dzieci

Na początku poznajemy niedźwiedzia, bo jeśli mamy szanować jego potrzeby, warto go odrobinę znać. Jasne, że to też książka aktywizująca, dzieci mają coś do wyszukania, wypowiedzenia, trzeba się skupić na tekście, żeby wiedzieć, co robić.

Przy okazji poznajemy prawdziwe zwyczaje niedźwiedzia, dostajemy garść informacji przyrodniczych.

I gdy ten niedźwiedź tak sobie spokojnie spaceruje po lesie… niespodzianka! Pojawia się na jego drodze człowiek. A na drodze człowieka pojawia się niedźwiedź.

Niedźwiedź i człowiek

Łatwo się domyślić, że w tej sytuacji obie postacie są zaskoczone. Tylko właśnie, my już wiemy, co lubi i czego nie lubi miś. Co go może zdenerwować i jak się zachowywać, by tego nie zrobić. Ten turysta też o tym wie, dlatego nie ucieka, ale też nie podchodzi do niedźwiedzia.

Co ciekawe, oni prowadzą ze sobą specyficzną rozmowę. Jasne, że miś nie rozumie, co mówi człowiek, ale my rozumiemy. Dowiadujemy się, jak nie naruszać przestrzeni niedźwiedzia i nie prowokować, zachowywać się spokojnie i przyjaźnie.

Jaka jest szansa, że spotkamy w Bieszczadach podczas spaceru niedźwiedzia brunatnego? Myślę, że bardzo niewielka, ale też nie do końca o to spotkanie chodzi.

Na tym przykładzie po prostu pokazujemy dzieciom, jak szanować przyrodę, ale też cudzą przestrzeń. Jeśli nie powiemy, co nam przeszkadza albo nie zapytamy o to innych, zdani będziemy na zgadywanie, co oczywiście nie zawsze dobrze się kończy.

Zatem warto rozmawiać o szanowaniu przestrzeni na bardzo wielu poziomach. I tym razem fajnie jest to pokazane na bardzo prostym, powiedziałabym, że uroczym przykładnie z gatunku, który lubię najbardziej, bo jesteśmy wśród przyrody.