Republika Ptaków RECENZJA książki dla dzieci i młodzieży

#republikaptaków #książkidladzieciimłodzieży

Przychodzę dzisiaj z baśniową historią pt. Republika Ptaków wydaną przez wydawnictwo Świetlik.

Autorka Jessica Miller stworzyła piękny świat oparty na klasycznych baśniach.

Śledzimy losy 13-letniej Olgi i jej drogę do przemiany. Z wycofanej, nieco zazdrosnej o sukcesy siostry myszki, dziewczyna przemienia się w świadomą i odważną postać.

Jak to w baśniach bywa, ta droga trochę spada na główną bohaterkę, nie do końca jest jej wyborem, ale cóż… na przeznaczenie nie ma rady. I dobrze! 🙂

To jedna z tych książek, w których dziewczyny biorą sprawy w swoje ręce, nie czekając na księcia z bajki. Rzucają się w wir zdarzeń, badają, kombinują, zaciekle dążą do obranego celu.

To ważne, bo w tej konkretnej historii właśnie dziewczyny mają bardzo „pod górkę”.

Ta opowieść przywodzi mi zresztą na myśl jedne z moich ulubionych książek dla wieku 9-14 lat: Dziewczynka, która wypiła księżyc, Ostatnia Tchnącą Magią czy Piraci Oceanu Lodowego.

Żeby dobrze zrozumieć świat przedstawiony w Republice Ptaków, muszę wam powiedzieć, że mamy tu trzy ważne miejsca. Carstwo, gdzie rządzi cesarzowa. Republikę Ptaków, gdzie rządzi Ptaszka i resztę świata, gdzie nikt nie rządzi, natomiast właśnie tam mieszkają między innymi Jagi.

Ptaki, cesarzowa i Jagi są w ogromnym konflikcie, który ciągnie się już od ponad stu lat.

Subskrybuj Aktywne Czytanie na YouTube, nie przegapisz żadnej recenzji filmowej.

Co cię spotka wśród ptaków?

Właśnie dlatego Carstwo to miejsce bez ptaków. Wyobraźcie sobie taki świat. Książki, filmy, przyroda bez ptaków. Te, które kiedyś uwieczniono na obrazach, rycinach czy kartach ksiąg, zostały skrupulatnie wymazane, wycięte, zniszczone.

Podobną złą sławą cieszą się Jagi, które jak niesie podanie, zjadają resztki mięsa z kości dzieci. Nie wiadomo czy to prawda, jednak wiadomo, że Jagi są niebezpieczne. Tego uczą się dzieci na lekcjach historii i w to wierzą.

Właśnie tam, gdzie mieszkają Jagi i ptaki, podróżuje Olga wraz z Mirą (jej młodszą siostrą), macochą i ojcem. Zostali zmuszeni do przeprowadzki w pobliże Republiki Ptaków. To niby awans, ale jednak bardziej zesłanie.

Skoro cesarzowa ma na pieńku z Jagami, warto też wiedzieć, że pod obserwacją są wszystkie dziewczynki. Nigdy nie wiadomo, czy którejś drzemią moce Jag.

Dla pewności znikają więc wszystkie wykazujące choćby odrobinę szczególnych zdolności dziewczyny. Lądują w Ponurym Stepie i ślad po nich najczęściej ginie.

Dlatego Olga tak bardzo pilnuje się, by nie powiedzieć, a nawet nie pomyśleć za dużo. A trzeba przyznać, że odkąd zamieszkała w nowym domu, przytrafiają jej się coraz dziwniejsze rzeczy.

Dziewczynka jest bardzo mądra, zainteresowana geografią, historycznymi podaniami i odkryciami związanymi z mapami. Nie zdradza się jednak za bardzo ze swoimi fascynacjami, bo nie chce wylądować jak inne w Ponurym Stepie.

Sprawy jednak komplikują się, gdy Mira zostaje porwana przez ptaki. Olga postanawia samotnie stawić czoła przeciwnościom i wyrusza uratować siostrę.

Komu spodoba się Republika Ptaków?

Przyznaję, że to świetna, bardzo wciągająca opowieść. Lubię takie baśnie, w których pokazany jest konflikt. Zachęcają czytelników do zastanowienia, czy wszystko, co mówią ludzie dookoła, jest prawdą. Do samodzielnego myślenia i weryfikowana słów płynących z zewnątrz.

W tym konflikcie też warto spojrzeć na sprawy nie tylko ze swojej (znanej i bezpiecznej) perspektywy.

Zdecydowanie jest to też jest książka pokazująca siostrzaną, momentami trudniejszą miłość. Dużym problemem dla Olgi jest zazdrość o talenty i uwagę skupioną na młodszej, bardzo zdolnej Mirze. Zatem i tu ta przemiana bohaterki się rozgrywa.

Myślę, że ta książka spodoba się wszystkim lubiącym magię i baśniowe światy.

Także dzieciom, które potrzebują historii wspierających i pokazujących, że każdy ma w sobie coś wyjątkowego, choć nie wszyscy odkrywają to w jednym czasie.

Warto zawalczyć o to, co dla nas ważne i nie bać się weryfikować to, co do nas dociera. Zwłaszcza gdy dociera od zwaśnionych ze sobą stron.

To książka bez ilustracji, całkiem gruba, dlatego najbardziej dadzą się wciągnąć już samodzielni czytelnicy. 🙂