Tajemnica Dworu Helmersbruk | 24 rozdziały

Od pierwszego spojrzenia wiedziałam, że Tajemnica Dworu Helmersbruk — opowieść w 24 czterech rozdziałach — spodoba mi się.

Już sam wygląd tej książki po prostu przeciąga. Z jednej strony ciemna, z tym tajemniczym dworkiem na okładce.

Z drugiej wiadomo, że akcja toczy się w ziemie, zaczyna konkretnie 1 grudnia i ten śnieg oraz mroczna aura również budują klimat.

tajemnica-dworu-helmersbruk-zapowiedzi-ksiazki-dla-dzieci5

Główna bohaterka ma na imię Flora to dwunastolatka, która wyjeżdża z mamą nad morze.

Ktoś mógłby pomyśleć, że wyjazd nad morze to powód do radości, ale chyba tylko wtedy, gdy da się kąpać i plażować. Już wiecie, że mamy grudzień, a Flora z mamą wyjeżdżają, pakując najcieplejsze rzeczy.

Właściwie są to dwie opowieści w jednej książce. Zaglądamy do przeszłości i obserwujemy teraźniejszość, bo jakimś tajemniczym sposobem przeszłość i teraźniejszość przeplatają się w tym dworze.

Grudniowa opowieść

Wszystko zaczyna się od znalezienia przez dziewczynkę kilku dziwnych rzeczy.

Na przykład okulary, po które zgłasza się w końcu pewien chłopiec. Flora nie widzi w tym niczego zaskakującego, jednak trzeba przyznać, że ten chłopiec zachowuje się trochę… jak z dawnych lat.

Nawet wypowiada się inaczej niż współczesne dzieciaki, zachowuje się też jak postać ze starych filmów.

Kolejnym dziwnym zjawiskiem jest biała wiewiórka, bo kto, kiedy widział wiewiórkę albinosa?

Flora spacerując po posesji słyszy dziwne rzeczy i dziwne rzeczy się dzieją dookoła. Ale nie potrafi jeszcze odpowiedzieć sobie na pytanie, o co w tym wszystkim chodzi.

Zresztą ona nie mieszka bezpośrednio w tej posesji, ale w domku portiera znajdującym się na terenie opuszczonej posiadłości.

Rozdział po rozdziale odkrywamy tajemnicę rodziny von Hiems, która żyła w grudniu 1975 r. I to są właśnie te dwie historie, które się przeplatają.

Dwie historie

W tej książce znajdują się więc także rozdziały napisane na pożółkłych kartkach (tak wystylizowanych), z fotografiami sprzed lat. To właśnie te żółte karty opisują nam historię rodziny, która kiedyś zamieszkiwała w dworze Helmersbruk.

Myślę, że ta książka spodoba się nieco starszym czytelnikom zdecydowanie jest to propozycja dla wieku 10 +.

Po pierwsze dlatego, że sama fabuła, choć czyta się ją z zapartym tchem, może się okazać zbyt skomplikowana dla młodszych czytelników, właśnie ze względu na te dwie przeplatające się historie.

Nie spodziewajcie się też cukierkowych przygotowań do świąt, trzeba pamiętać, że znajdujemy się w dość mrocznej, opuszczonej posiadłości na samym końcu świata.

Kto tu mieszka?

Trzecia ważna rzecz, o której warto porozmyślać to główna bohaterka. Flora, jest odrobinę smutną postacią, jednak też zdecydowanie ciekawą i otwartą na poznawanie nowych rzeczy.

Mieszka tylko z mamą, ponieważ nie tak dawno straciła tatę, który zmarł z powodu choroby. Mama ma mnóstwo pracy i tym właśnie się zajmuje podczas całego wyjazdu.

Bardzo podobają mi się takie klimatyczne książki z odrobiną dreszczyku, zagadką i grudniową aurą. Bo gdzieś tam obok odkrywania historii rodzinnych, cały czas zbliżamy się do świąt.

Przeplatają się tu szczęście i nieszczęście, zwłaszcza jeśli chodzi o rodzinę sprzed lat. Flora natomiast powoli odnajduje spokój (i skarb), który jak się okazuje był jej i mamie bardzo potrzebny.

Możecie się też zastanawiać, dlaczego właśnie Florze, Dwór Helmersbruk powierzył swoje tajemnice? Co ją może łączyć się z rodziną się von Hiemsów? To pozostaje grudniową zagadką do odkrycia.