Charles Dickens „Opowieść wigilijna” – Wydawnictwo Frajda

Opowieść wigilijna Charlesa Dickensa doczekała się tylu wydań, wersji i opracowań, że trudno dać się zaskoczyć czymś nowym.

Co nie znaczy, że jest to zupełnie niemożliwe.

Jest, a jakże!

W tym roku w ręce spragnionych świątecznych historii czytelników trafia Opowieść wigilijna z serii Ilustrowana Klasyka Literatury od wydawnictwa Frajda.

To kolejna, po choćby Psie Baskerville’ów i Moby Dicku, odświeżona edycja kultowej książki.

I podobnie jak w przypadku poprzednich tytułów młodzi książkomaniacy mają szansę poznać bardzo wierną oryginałowi wersję, ale napisaną tak, że nie odstrasza.

Choć – nie powiem – straszy momentami, i to bardzo! Ale o to w tej historii chodzi. Żeby wstrząsnąć i zmieszać gagatków, którzy nie widzą w życiu nic więcej poza czubkiem własnego nosa.

Boże Narodzenie to bzdura!

Dla porządku przypomnę, jak to było.

Ebenezer Scrooge to największe skąpiradło w Londynie. Ba, niewykluczone, że to najgorszy dusigrosz, jakiego kiedykolwiek nosiła ziemia!

Jeszcze kilka lat temu dzielił ten niechlubny tytuł ze swoim wspólnikiem Jakubem Marleyem, ale odkąd ten umarł, Scrooge rządzi w tym paskudnym rankingu absolutnie niepodzielnie.

Stary skąpiec nie lubi i nie szanuje nikogo w mieście – i z wzajemnością. Tak naprawdę jedynymi życzliwymi mu osobami są siostrzeniec Fred i pracownik Bob Cratchit. 

Choć w sumie trudno powiedzieć, z czego wynika ich sympatia, bo Scrooge traktuje ich podle. Podobnie jak całą resztę świata.

Życiem Scrooge’a rządzi kasa. Znakomitą większość społeczeństwa sknerus uważa za darmozjadów i obciążenie dla budżetu. A już szczególną bzdurą i marnotrawstwem czasu i pieniędzy jest według staruszka Boże Narodzenie.

Podczas gdy wszyscy dookoła planują wspólne świętowanie, Ebenezer fuka, prycha i otwarcie gardzi Gwiazdką. Absolutnie nie czuje ducha Świąt. I chyba właśnie dlatego duch postanawia odwiedzić go osobiście.

Duchy Bożego Narodzenia wkraczają do akcji

Pewnego wieczoru dom Scrooge’a nawiedza zjawa Jakuba Marleya. Upiór ostrzega swojego dawnego wspólnika, że jeśli nie zmieni swojego postępowania, czeka go wieczne potępienie.

Marley zapowiada też, że żeby pomóc Ebenezerowi zrozumieć, jak bardzo niewłaściwa jest jego postawa, odwiedzą go jeszcze trzy duchy. I spróbują przemówić mu do rozsądku.

W towarzystwie zjaw Scrooge podróżuje w czasie i przestrzeni. Wraca do lat swojego smutnego dzieciństwa, wspomina pierwszą miłość i pierwszą pracę. Odwiedza też domy poczciwego Freda i biednego Boba Cratchita, którego synek ciężko choruje. Na koniec dowiaduje się, jaki los czeka bliskie mu osoby i jego samego.

W razie gdyby ktoś jakimś cudem nie znał jeszcze tej historii, nie zdradzę, jaka przyszłość czeka starego skąpca. Powiem tylko, że niewesoła, jeśli nie zdecyduje się zmienić.

Opowieść inna niż wszystkie

Opowieść wigilijna z serii Ilustrowana Klasyka Literatury to opracowanie bardzo wierne oryginałowi.

Historia, choć przeznaczona dla młodszych czytelników, nie jest przesadnie koloryzowana ani dosładzana. Tam, gdzie miało być strasznie i mroczno, tak właśnie jest. Nie brakuje fragmentów smutnych, pojawiają się wątki lęku przed śmiercią i potępieniem.

Nie oszukujmy się – właśnie takiego ducha tchnął w tę opowieść Charles Dickens. Zdecydowanie nie jest więc to dzieło dla najmłodszych czytelników, ale dzieci z klasy drugiej, a na pewno trzeciej mogą się już z nim zmierzyć.

Dziewięcio- czy dziesięciolatkowie mają też szansę zrozumieć przesłanie tego utworu. Tym bardziej, że język opowieści został opracowany tak, że jest w pełni przyswajalny dla współczesnych uczniów.

Nie ma dłużyzn, archaizmów, skomplikowanych konstrukcji zdań. Choć pojawiają się smaczki, typu kołatka, fular czy szlafmyca. I bardzo dobrze, bo robią dziewiętnastowieczny klimat i poszerzają słownictwo młodych czytelników.

Dopełnieniem całości są ilustracje – trochę komiksowe, trochę w klimacie retro. Czyli dokładnie takie, z jakich słynie ich autorka – ilustratorka Maïté Schmitt. Nie jest ich przesadnie dużo, ale zdecydowanie przyciągają uwagę.

Historia z morałem

Typowym zabiegiem dla serii Ilustrowana Klasyka Literatury jest przedstawienie sylwetki autora. W ten sposób już na wstępie dowiadujemy się, jak trudne dzieciństwo miał
Charles Dickens i co skłoniło go do napisania Opowieści wigilijnej.

Dodatkową ciekawostką jest umieszczenie na końcu zbioru kolęd, które mogli śpiewać ludzie, gdy po raz pierwszy opublikowano to opowiadanie. Jest to dowód na to, jak
ważną część tej historii stanowi muzyka.

Najpiękniejsze jest jednak przesłanie Opowieści wigilijnej. Przesłanie, które nie zestarzało się ani trochę mimo upływu prawie 200 lat od premiery.

Mam nawet wrażenie, że dziś jest jeszcze bardziej aktualne niż kiedyś. W czasach, kiedy pokoje dziecięce pękają w szwach od zabawek, z których większość była w użyciu raptem kilka godzin, wyprawa do świata, którego bohaterowie doceniają to, co mają, a najbardziej cieszą się ze wspólnie spędzanego czasu, to doznanie jedyne w swoim rodzaju.

Dzieło Dickensa to lekcja pokory, dobroci i szczodrości. Naprawdę trudno wyobrazić sobie coś bardziej bożonarodzeniowego.

Opwieść wigilijna 

Autor Charles Dickens
Ilustracje Maïté Schmitt
Wydawnictwo Frajda 
Książka dla wieku 10+.
Zdjęcia bez filtrów.