„Gdyby Józka nie skłamała”. Książka o tym, że kłamstwo ma krótkie nogi

Gdyby Józka nie skłamała, czyli książka o tym, że nie warto kłamać, choć powiedzenie prawdy może się wydać trudne.

Wyobraźcie sobie, że zgubiliście czapkę. Niby nic wielkiego, prawda? Ale co, jeśli zamiast się przyznać, mówicie, że wszystko jest pod kontrolą? Tak właśnie zaczyna się historia Józki i uwierzcie mi, jedno małe kłamstewko może rozwinąć się w prawdziwą śnieżną lawinę problemów.

A powiem tylko, że naprawdę niewiele jest książek dla dzieci, które są dobrą i ciekawą dla dziecka podstawą do pogadania o tym, jakie mogą być konsekwencje kłamania. Izabela Michta napisała świetną, bo czytelną dla dzieci historię. Cudowne ilustracje Oli Makowskiej pokazują duże emocje, dodają sytuacji humoru i są dynamiczne.

Dlaczego Józka skłamała?

Ta książka, która porusza jeden z tych tematów, o których chcemy z dziećmi rozmawiać, ale czasem nie wiemy, jak zacząć. A tu proszę, opowieść, która pomoże otworzyć drzwi do rozmowy o prawdzie, uczciwości i konsekwencjach kłamstw.

Józka kłamie, bo boi się reakcji mamy. A wystarczyło powiedzieć, że nie była na dworze w czapce i do tego nie ma pojęcia, gdzie ta nieszczęsna czapka jest. Potem Józka jeszcze wciąga w swoje kombinacje brata, rezygnuje z wymarzonej wycieczki, bo symuluje chorobę. A wszystko przez jedną czapkę.

Jak reagować, gdy dziecko kłamie?

Ważna jest tu tez reakcja mamy, która nie wpada w złość, choć wiedziała o kłamstwie od początku. Dała Józce wiele przestrzeni do tego, by córka powiedziała prawdę i przyparta do muru w końcu to zrobiła.

To ciepła, pełna emocji opowieść, która pokazuje, że rodzic to ktoś, kto nie tylko wychowuje, ale też wspiera, gdy coś pójdzie nie tak. Mama Józki nie krzyczy, nie karze, tylko rozmawia. I tłumaczy, że z każdej sytuacji da się wyjść, jeśli tylko mówimy prawdę.

Komu przyda się ta książka?

Ta historia jest dla wszystkich, którzy chcą budować w swoich dzieciach wewnętrzny kompas uczciwości. 

Dlaczego warto rozmawiać z dziećmi o kłamstwie

Kłamstwo to temat, który budzi w dorosłych silne emocje, szczególnie, gdy dotyczy dzieci. Pojawia się pytanie: czy to już manipulacja, czy tylko dziecięca wyobraźnia? Czy moje dziecko robi to specjalnie? Co mam z tym zrobić?

Kłamstwo w dzieciństwie nie jest zawsze oznaką złego wychowania, ale elementem rozwoju. Dzieci uczą się, jak działa świat, testują granice, sprawdzają, czy prawda i fałsz mają różne konsekwencje. To dla nich zupełnie naturalne.

Ale to właśnie dlatego tak ważne jest, by z nimi o tym rozmawiać. Bez zawstydzania, karania czy moralizowania. Z ciekawością, empatią i spokojem.

Jak rozmawiać z dzieckiem o kłamstwie?

Zacznij od zrozumienia przyczyny. Dziecko może kłamać, bo się boi, chce uniknąć kary, nie umie inaczej poradzić sobie z emocjami – albo po prostu testuje reakcję dorosłych.

Nazwij emocje. „Widzę, że było ci trudno powiedzieć prawdę. Czy bałeś się, że się zezłoszczę?”

Podkreśl wartość szczerości. Nie jako obowiązku, ale jako czegoś, co buduje relacje. „Prawda pomaga nam się rozumieć i rozwiązywać problemy razem.”

Nie zawstydzaj. Unikaj etykiet typu „kłamczuch”. Mów o konkretnym zachowaniu, nie o dziecku: „To, co powiedziałeś, nie było zgodne z prawdą.”

Pokaż, że każdą sytuację można naprawić. Dziecko, które wie, że może się przyznać bez lęku, szybciej nauczy się ponosić odpowiedzialność.

Ta książka jest doskonałym narzędziem do takiej rozmowy. Daje bezpieczny dystans, pozwala spojrzeć na temat z boku i łatwiej dziecku utożsamić się z bohaterką, niż samemu przyznać bezpośrednio do kłamania.

Tak naprawdę rozmowa o kłamstwie to rozmowa o zaufaniu. O relacji, w której dziecko czuje się bezpieczne, nawet gdy popełni błąd. Bo przecież na błędach – i na szczerych rozmowach – rośnie mądrość.

To co, czytamy?

Gdyby Józka nie skłamała

Autorka Izabela Michta
Ilustratorcje Ola Makowska
Wydawnictwo Jedność
Książka dla dzieci 4-8 lat.