„Leśniaki przedszkolaki. Opowiadania na radości i smutki”

Czasami mówicie mi, że tęsknicie za książkami, w których są po prostu urocze opowiadania dla dzieci. I właśnie dzisiaj przychodzę z taką książką Barbary Kosmowskiej. To „Leśniaki przedszkolaki. Opowiadania na radości i smutki” z ilustracjami Agnieszki Antoniewicz.

Wydawnictwo Wilga sprawiło mi ogromną radość tą książką, bo jest w niej bardzo dużo ciepła, dużo zieleni i prawdziwych dziecięcych przeżyć.

Leśne przedszkole

Już na początku mamy przedstawionych wszystkich bohaterów i to jest naprawdę urocze, bo to grupa dzieci (Leśniaki), które chodzą do przedszkola Ruda Kita. Malutkie leśniaki spotykamy w pierwszym rozdziale, w drodze do przedszkola, żeby nie spóźnić się na zajęcia. Tu też trochę poznajemy ich zainteresowania i charaktery, więc coś już o nich wiemy.

A potem są kolejne rozdziały, radości i smuteczki. Musicie wiedzieć, że bardzo ważne w przedszkolu Ruda Kita jest opowiadania własnych historii. Dzieci zbierają się codziennie rano a pani Luba Huba, która jest specjalistką od lubienia i słuchania leśnych dzieci, zachęca do dzielenia się przemyśleniami. Wiecie, dlaczego to takie ważne? Dlatego że wymaga odwagi, nie zawsze jest łatwo powiedzieć swoją historię. Ale też dzielenie się z nią z innymi, słuchanie, jak ją odbierają, co oni myślą i przede wszystkim, co radzą w trudniejszych sytuacjach, jest bardzo wspierające.

Na przykład wtedy, gdy poznajemy historię rozdartej sukienki. Ta sukienka to najcenniejszy skarb Słodyczki, ale nie chodzi o to, że jest droga. Chodzi o to, że jest prezentem od ukochanej babci.

Opowiadamy historie

Swoją historię ma też Dąbek, jego trzeba wesprzeć w odganianiu strachów. I właśnie on bardzo długo wstrzymuje się z opowieścią, grupa nie wie, co go trapi. Chłopiec potrzebuje czasu do tego, by poznać się z tym swoim lękiem i w końcu odpowiedzieć innym. Zaczyna też rozumieć, że taka opowieść jest bardzo uwalniające i daje po prostu odpocząć od natrętnych myśli.

I tak snują się te historie dzień po dniu. Będzie tutaj też opowieść o poczuciu wartości, bo Wesołka pewnego dnia bardzo markotnieje. To dlatego, że coś spłaciła i obawia się, że gdy się przyzna, rodzice przestaną ją kochać. A my przecież wiemy, że to tak nie działa.

I jeszcze jeden cudowny rozdział pt. Babski król. Tak, tutaj bierzemy na tapet zabawy chłopców z dziewczynkami. To właśnie robi nowy w grupie, rudowłosy Wrzosik, który od samego początku trochę odróżnia się od innych dzieci. Wrzosek uczy leśniaki, że nie trzeba iść ścieżkami wydeptanymi przez stereotypy. Nie ma przecież zabaw zarezerwowanych tylko dla chłopców lub tylko dla dziewczynek. Można się razem bawić i czerpać z tego dużo radości.

Urocze leśniaki w przedszkolu

Myślę, że to opowiadanie otulają tak trochę jesiennie, choć jest w nich też dużo ciepła, zieleni, świeżego powietrza i słońca. Jest też bardzo wyjątkowy język, powiedziałabym, że sprawdzi się podczas wspólnego czytania z nieco starszymi przedszkolakami. Zdarzają się tutaj rymy, tekst naszpikowany jest wymyślonymi nazwami, imionami, po prostu dużo się tu dzieje i jeśli macie bardzo rozczytanego trzylatka, to spróbujcie, ale wydaje mi się, że więcej radości odnajdą tu nieco starsze dzieci.

To co, czytamy?