Domy i domki. Jak różnie mieszkamy RECENZJA książki dla dzieci

Zastanawiasz się czasem, jak różnie mieszkamy jako ludzie?

Wyobraź sobie, że masz okazję zajrzeć do domów dzieci z różnych zakątków świata. Od szeregówek, przez farmy, aż do domów na palach lub wykutych w skale.

Taką podróż właśnie proponuje książka „Jak różnie mieszkamy” z wydawnictwa HarperKids. Otwiera przed nami drzwi do 20 zupełnie odmiennych rzeczywistości.

To kolejna Akademia Mądrego Dziecka w odsłonie: „Chcę wiedzieć”. Znasz inne książki z tej serii? Opowiadałam o nich na blogu Aktywne Czytanie.

Wpisz w lupce na blogu wybrany tytuł dowolnej książki, a wyskoczy ci recenzja.

Tu jest nasz dom,
Pięknie się różnimy,
Świętuj z nami,
Ja i moje mikroby,
Jak dawniej żyły dzieci,
Od mitów do nauki,
Jak smakuje czekolada na Evereście?

Jak różnie mieszkamy?

Ciekawa jestem, czy znajdziesz w tej książce swój dom. Ile ich w życiu miałaś? Czym się różniły?

A czym różni się życie w koreańskim hanoku od naszego codziennego?

Ciekawe domy na świecie

Różnie mieszkamy i to jest wspaniałe, a książka pokazuje, że dom to nie tylko budynek, ale także historia, kultura i emocje. A przede wszystkim rodzina, mamy tu całe spektrum rodzinnych konfiguracji.

Czy wiesz, że niektóre dzieci mieszkają w domach na palach? Znajdziemy je w Norwegii. Odwiedzamy też dom na pływającej po jeziorze Titicaca wyspie w Peru. Zaglądamy do paryskiej kamienicy, a nawet do Gdańska!

Każda storna to jedna wizyta, odpowiedziana z dodatkowymi ciekawostkami z różnych stron świata.

Naszymi gospodarzami są dzieci. W Polsce to Tomek, mieszkający z bratem i mamą na dziesiątym piętrze. Wysoko prawda? Falowiec jest najdłuższym blokiem w Polsce, więc ta rodzina ma sporo sąsiadów.

Dlaczego warto sięgnąć po tę książkę?

Taka książka daje naszym dzieciom niepowtarzalną możliwość poznania świata z perspektywy rówieśników, którzy mieszkają w różnych warunkach. Dzięki temu uczy zrozumienia różnorodności i empatii. To świetna okazja, by porozmawiać z dzieckiem o tym, jak ciekawy jest świat i jak ważne jest docenianie tego, co mamy.

I na tym docenianiu chwilę się zatrzymam, bo jeden z rozdziałów pokazuje obóz dla uchodźców w Syrii, który oczywiście też jest domem dla wieku rodzin. Oprowadza nas po nim Munira. Są to często namioty, przyczepy kempingowe, domy kopułowe i baraki.

Czy rodzice dziewczynki uważają, że są szczęściarzami? Tak, choć mieszkają w bardzo trudnych warunkach. Warto porozmawiać z dziećmi, dlaczego uważają się za szczęściarzy.

Wszędzie dobrze, ale w domu…

Książka subtelnie pokazuje, że mimo różnic, wszyscy mamy podobne marzenia – bezpieczny dach nad głową i miejsce, które możemy nazwać domem. Czytelnicy przy okazji uczą się, że to, co dla nich jest codziennością, może być luksusem dla innych. Mogą zrozumieć, jak różnorodne są warunki życia na świecie, a to bardzo otwiera je na innych ludzi.

To także świetny sposób na rozwijanie wyobraźni i inspiracja do rozmów o wartościach, takich jak solidarność i pomoc innym oraz niewątpliwie podróżowanie. Podoba mi się, ze ta książka tak barwnie i ciepło pokazuje, że niezależnie od miejsca, w którym mieszkamy, dom to przede wszystkim miejsce miłości, bezpieczeństwa i wspólnoty.

Świetna inspiracja do tego, by docenić własne cztery ściany, ale też otworzyć oczy na świat, który jest pełen różnorodności.

To co, czytamy?