Duchowy przewodnik po Polsce RECENZJA książki dla wieku 10+

Wierzycie w duchy? Ja w sumie do niedawna podchodziłam do nich dość sceptycznie, ale ostatnio dowiedziałam się, że jest ich w Polsce całkiem sporo.

Owszem, słyszało się tu i ówdzie o jakiejś Białej Damie czy Rycerzu Bez Głowy, ale żeby to szło aż w setki albo nawet tysiące?! To już lekka przesada…

A takie właśnie wyliczenia wychodzą mi po lekturze Duchowego przewodnika po Polsce, czyli 101 wycieczek z dreszczykiem od wydawnictwa Dwie Siostry. W każdym województwie, jak kraj długi i szeroki, czają się duchy, zjawy i demony, czarownice, topielce i wampiry, cmentarze (wiadomo), a nawet… upiorne lasy, domy i pozostałości po kosmitach!

Nie wierzycie? No to już zaglądamy do tej strrrasznie ciekawej książki.

duchowy-przewodnik-po-polsce-kwadrat-7

Wakacje z duchami?

Duchowy przewodnik po Polsce to prawdziwa gratka dla amatorów duchoturystyki.

Duchoturyści nie odpoczywają na plaży, sącząc soczek z palemką. Co to, to nie! Oni muszą tropić zjawiska nadprzyrodzone, a im więcej uda im się wytropić, tym bardziej czują się zrelaksowani.

Okazuje się, że nasz kraj świetnie nadaje się do tego typu zwiedzania.

Przewodnik jest podzielony na rozdziały, a każdy z nich odpowiada jednemu województwu. Zaczynamy od krótkiego wprowadzenia: co najczęściej straszy na opisywanych terenach, a potem płynnie przechodzimy do konkretnych opowieści z dreszczykiem. Czyli legend, podań, a nierzadko także faktów historycznych.

Uzupełnieniem każdej historii są dane kontaktowe, więc kto żyw i ciekaw, może od razu pakować walizki i ruszać do opisywanego zamku, pałacu czy muzeum, żeby na własnej skórze przekonać się, ile w tym wszystkim prawdy.

Straszydła regionalne

Czy wiedzieliście, że specjalnością ziemi lubuskiej są wszelkiej maści zjawy bezgłowe? Albo że Wielkopolska jest upiornie sfeminizowana, bo biało-czarnych dam jest tam pod dostatkiem, a przewodzi im ta słynna z Kórnika? Albo że w warmińsko-mazurskim prym wiodą topielce?

To ostatnie jest w sumie dość logiczne – w końcu od czegoś są tam te liczne jeziora…

Przyznam się, że nie liczyłam, czy w Przewodniku rzeczywiście opisanych jest aż 101 opowieści z dreszczykiem, ale nie zdziwiłabym się, gdyby było ich nawet więcej!

A każda straszniejsza od poprzedniej i naprawdę trudno wybrać tę najbardziej upiorną.

Straszne duchy, lasy i teatry

Są historie znane – jak choćby o dolnośląskim duchu gór Liczyrzepie czy rezydującym na Mazowszu mistrzu Twardowskim – ale zdecydowanie więcej jest tych mniej popularnych, choć równie przerażających.

Jest opowieść o najostatniejszej czarownicy z Chałup, a dokładniej o wdowie, którą oskarżono o czary i skazano na śmierć, więc teraz prześladuje wszystkich zapuszczających się w tamte tereny kłamczuchów.

Jest też legenda (?) o grasującym w okolicy Suwałk Czarnym Wilku, czyli widmie młodzieńca, który uciekł sprzed ołtarza, za co jego niedoszła teściowa go przeklęła, bo jej córka – a jego niedoszła małżonka – odebrała sobie życie.

Jest wreszcie wzmianka o dziwacznym Krzywym Lesie koło Gryfina (czy to działalność kosmitów sprawiła, że pnie tamtejszych sosen powyginały sią jak harfy?) oraz o bydgoskim spalonym teatrze, który ogień strawił aż trzykrotnie i który w rocznice tych trzech pożarów wynurza się z oparów mgieł nad Brdą.

Koszmarnie zabawny taki przewodnik po Polsce

Ja wiem, że to wszystko brzmi mocno upiornie. Ten odbiór podbijają jeszcze mroczne (choć również groteskowe) ilustracje Dominiki Czerniak-Chojnackiej w plakatowym stylu. Książka jest zdecydowanie przeznaczona dla młodzieży, a nie dla młodszych dzieci.

Ale zapewniam was, że ubawić się przy tej lekturze można setnie! Autorka Martyna Skibińska opisała te wszystkie okropności z tak świetnym czarnym humorem, że momentami zapomina się, że jednak mamy do czynienia z duchami.

I choć te historie bywają naprawdę paskudne i ukazują tę gorszą stronę ludzkiej natury, to po czytaniu ma się ochotę wyruszyć w Polskę i trochę pozwiedzać. Jedni będą chcieli stanąć oko w oko ze zjawą, ale większość po prostu nabierze apetytu na polskie zamki, muzea i pałace.

Co tam upiór z Luwru – u nas to jest dopiero strrrasznie fajnie!

To co, czytamy?