„Będzie inaczej” i „Moje dwa domy” KSIĄŻKI o rozwodzie rodziców

„Będzie inaczej” to książka opowiadająca o rozstaniu rodziców, czyli rozwodzie, a „Moje dwa domy” to temat opieki naprzemiennej.

Wydawnictwo HarperKids przygotowało dla maluchów serię „Książek, które dają siłę”. Bardzo byłam ciekawa, jak zostały tu pokazane oba temat.

jak-powiedziec-dzieciom-o-rozwodzie-bedzie-inaczej-i-moje-dwa-domy-recenzja-ksiazki-dla-dzieci77

Będzie inaczej po rozwodzie

Mam wrażenie, że tak naprawdę jest to opowieść o zmianach w życiu. Podoba mi się połączenie stresującej dla dziecka zmiany, która wywołuje różne trudne emocje (informacja o rozwodzie), z porami roku. One przecież są prostym i czytelnym symbolem.

W tej opowieści poznajemy malucha, którego rodzice pewnego dnia informują, że już dłużej nie mogą być razem. Dziecko czuje, że to niesprawiedliwe, odczuwa złość, choć słyszy od rodziców, że bardzo go kochają i to się nigdy nie zmieni.

Oczywiście, że dziecku nie musi się podobać decyzja rodziców, jednak nie ma na nią wpływu. To, co może zrobić, to próbować pogodzić się z sytuacją.

Rozmowy o rozwodzie

Jeśli macie więc dzieci, którym właśnie chcecie powiedzieć, że rodzice się rozstają, ta książka może być dobrym wsparciem. Uprzedzam jednak, że temu bohaterowi przychodzi bardzo trudna myśl do głowy: „Może to moja wina?” Oczywiście, tata wyjaśnia dziecku, że nie ma w tym żadnej jego winy, ponieważ chodzi tylko o wspólną decyzję dorosłych.

Jeżeli jednak waszym dzieciom takie pytanie jeszcze się nie nasunęło, tutaj dostaną pożywkę do przemyśleń. Mówię o tym, bo być może warto oszczędzić jakiemuś dziecku tej właśnie myśli.

W tej książce jest wiele symboliki, np. tęcza, słońce, które wychodzi po burzy. Dużo wsparcia w trudnej sytuacji.

Będzie inaczej. O rozstaniu rodziców. Książki, które dają siłę

Autorka Clare helen Welsh
Ilustracje Asa Gilland
HarperKids
Książka dla wieku 3-7 lat
Zdjęcia bez filtrów.

Moje dwa domy

To druga książka w serii dającej siłę. Tym razem poznajemy Florentynę, która ma dwa domy. Nie zawsze tak było, ale pewnego dnia dowiedziała się, że rodzice podjęli taką decyzję. Będzie musiała zamieszkać w dwóch domach: w jednym z mamą, a w drugim z tatą.

Dziewczynce wydało się to bardzo dziwne, nie czuła się na to gotowa i szczerze mówiąc, bała się. Oczywiście, rodzice stają na wysokości zadania.

Tata dodaje córce odwagi, gdy wybierają się na poszukiwanie „kamienia mocy”. To oczywiście zabawa, choć też sposób na tęsknotę. Mały przedmiot, który dziewczynka może mieć zawsze przy sobie, nawet gdy nie jest u taty.

Czas spędzany z mamą również jest wspaniały, choć i tutaj Florentynka ma wątpliwości i znów czuje, że nie może mieszkać w dwóch domach, bo nie jest wystarczająco odważna. Mama natychmiast wskakuje z córką do zaczarowanej rakiety i pędzą po „księżycowy kwiat”, który Florentynka może mieć zawsze przy sobie.

Rozwodzimy się

Czytając tę w sumie radosną, kolorową książkę, nie mogę oprzeć się wrażeniu, że w takim przypadku dziecko płaci najwyższą cenę za decyzję rodziców o rozwodzie. Mieszkanie w dwóch domach to ogromne obciążenie psychiczne, mimo że rodzice robią wszystko, by było wesoło i wspierają. Warto o tym jasno mówić dzieciom, że ich znany dotąd świat, stanie na głowie.

Trochę brakuje mi tu przedstawienia, że w obu domach są też obowiązki, bywają kłótnie, bywa też trudno. Nie jest to tylko różowa wizja, zwłaszcza jeśli i tata i mama mają nowych partnerów i nowe dzieci, co też ma miejsce w tej historii. Zabrakło mi relacji między z nowym rodzeństwem, tego poczucia, że oni zawsze mają moją mamę czy mojego tatę, a ja tylko co tydzień.

Jednak doceniam, że mamy książkę o dwóch domach, bo tak naprawdę jest ich bardzo niewiele na polskim rynku, a dzieci mieszkających w opiece naprzemiennej jest coraz więcej.

Ostatecznie dowiadujemy się, że Florentynka jest szczęśliwym dzieckiem i dobrze dogaduje się z mieszkańcami obu domów. Uwielbia swoje dwa domy.