Sekretni przyjaciele Zuzi. Tycipieski RECENZJA książki dla dzieci

Wyobrażaliście sobie kiedyś jako dzieci, że macie maleńkie, magiczne zwierzątko? Albo magicznego przyjaciela? Tak chyba miała autorka książki pt. „Tycipieski”, Rose Lihou.

Sama pamiętam takie zabawy z dzieciństwa. Dawały mi one wiele radości, ale także poczucia komfortu w trudniejszych momentach. To był mój świat i był piękny.

Czytając przygody Zuzi, przeniosłam się z powrotem do tych dziecięcych czasów.

tycipieski sekretni przyjaciele zuzi recenzja ksiazki dla dzieci aktywne czytanie.jpg632

Zuzia jest spokojną, cichą dziewczynką, którą dorośli czasem określają jako „ta grzeczna”. I choć ogólnie jest jej z tym dobrze, bywają momenty, kiedy warto byłoby się odezwać lub poczuć odwagę, zwłaszcza w nowych sytuacjach.

Tycipieski są na świecie

Tym bardziej, że kilka nowych sytuacji właśnie się przed Zuzią otwiera. Pierwsza jest całkiem miła – przeprowadzka do dziadków, których bardzo kocha i lubi spędzać z nimi czas. Zwłaszcza dziadek jest postacią bardzo wspierającą, co nie dziwi, bo w życiu Zuzi brakuje ojcowskiej figury.

Druga sprawa martwi ją o wiele bardziej – chodzi o pójście do nowej szkoły. To ogromny stres dla „cichej i grzecznej” dziewczynki, poznawanie nowych ludzi i nawiązywanie znajomości.

Zanim jednak zacznie się szkoła, mamy jeszcze lato i wakacje, kiedy Zuzia odkrywa w ogrodzie dziadków maleńkie Tycipieski. Czym one są?

To po prostu pieski minimalnych rozmiarów, dosłownie jak krasnoludki! Czwórka piesków różnych ras mieszka sobie w ogrodzie i mają się świetnie. Nie przepadają za poznawaniem ludzi, bo doskonale wiedzą, że są wyjątkowe i pewnie dorośli chcieliby je zamknąć w laboratorium do badania.

Komu ufają Tycipieski

Co innego wybrane dzieci, takie, którym można zaufać. Czy Zuzia okaże się takim dzieckiem? Czy zaprzyjaźni się z Tycipieskami?

Nie bez znaczenia są też bardzo dokładnie opisane charakteru Tycipiesków. Przywodzą mi na myśl krasnoludki z „Królewny Śnieżki”, które również miały swoje osobowości.

Pieski oczywiście potrafią mówić i opowiadają dziewczynce o sobie. Przywódczynią mikro stada jest Pestka – otwarta, przebojowa, lubiąca wiedzieć, co się dzieje w ogródku i na świecie. Jaśmina jest najstarsza i szuka spokoju, lubi drzemać i nigdzie jej się nie spieszy.

Z kolei Miłek to maleńki mopsik, który uważa się za psa stróżującego, choć trzeba przyznać, że jest uroczo gapciowaty.

I wreszcie Lila – nieśmiała suczka, która jako ostatnia odważyła się podejść do Zuzi, ale to właśnie z nią dziewczynka poczuła od razu głęboką więź.

Szybko okazuje się, że znajomość z Tycipieskami to też ogromna odpowiedzialność. Trzeba przecież zachować ich istnienie w tajemnicy przed światem, a już na pewno przed wścibską, niemiłą sąsiadką.

Trzeba też uratować ogród, który dziadkowie chcą oddać w ręce fachowców. Przecież oni mogą odkryć Tycipieski!

Empatia i zaufanie w książkach dla dzieci

Prace ogrodowe bardzo zbliżają dziadka i wnuczkę do tego stopnia, że dziewczynka opowiada mu o swoich nowych przyjaciołach. Teraz ma oparcie także w dorosłym, któremu ufa. To ważne, bo oboje mają dużo pracy przy reorganizacji ogrodu.

A chcecie wiedzieć, czy na świecie jest jeszcze więcej Tycipiesków? Przeczytajcie!

Podoba mi się pomysł na historię, która pokazuje dzieciom, zwłaszcza cichym i lubiącym przebywać w świecie wyobraźni, jak piękny może on być. To wielka moc, dzięki której można przeżyć ciekawe sytuacje, ale także poćwiczyć np. odwagę czy śmiałe wypowiadanie własnego zdania.

Czy Zuzi spodoba się w nowej szkole? Tego dowiemy się z kolejnej części. Na razie wiemy tyle, że spędziła cudowny czas u dziadków i na dobre rozgościła się w nowym domu.

To co, czytamy?