„KAZIK zasypia sam”. Jak nauczyć dziecko spania w swoim łóżku?

Czy to będzie dobry książkowy dzień? Oczywiście, że tak! Dlaczego? Ponieważ właśnie ukazała się trzecia część przygód Kazika autorstwa Aleksandry Belty-Iwacz, czyli Mamologia we własnej osobie. Tym razem Kazik zasypia sam.

W tej serii Media Rodzina są już dwie inne książki.

Poznaliśmy Kazika, który czuje złość, Kazika, który doświadcza smutku, a teraz Kazika, który uczy się zasypiać samodzielnie.

Wszystkie pod patronatem Aktywne Czytanie.

Muszę przyznać, że czekałam na książkę z niecierpliwością. Bardzo się cieszę, że mamy historię o Kaziku, który uczy się zasypiać samodzielnie.

Czy to pierwsza tego typu książka? Oczywiście, że nie. Czy takie pozycje są potrzebne? Bez wątpienia tak.

Dlaczego dziecko nie chce spać w swoim łóżku?

Ale co jest kluczem do tego, by dziecko nauczyło się spokojnie zasypiać? Oprócz gotowości samego dziecka istotna jest także gotowość rodziców, czyli dorosłych. O tym się trochę mniej mówi, a autorka właśnie to uwzględniła w opowieści.

Musimy być przygotowani do tego momentu, stworzyć odpowiednie warunki i atmosferę spokoju, by dziecko mogło nauczyć się zasypiać samodzielnie.

Poradnik na końcu książki to cenne wsparcie dla wszystkich zainteresowanych tematem.

Oczywiście nawet najmądrzejsze podejście nie zagwarantuje sukcesu, jeśli dziecko nie jest gotowe.

A czy Kazik jest gotowy? Wydaje się, że tak. Jego życie w przedszkolu to czysta radość, ma wiele powodów do radości. Jest gotów na nowe wyzwania.

Jak nauczyć dziecko spania we własnym łóżku

W dniu, gdy Kazik ma pierwszy raz zasnąć samodzielnie, rodzice przygotowują się do akcji. Na przykład wszyscy wybierają pościel z motywem dinozaurów. Widać, że Kazik jest pełen determinacji, ale jak to zwykle bywa, pojawiają się wątpliwości. Rodzice starają się je rozwiać, słuchając i dopytując o odczucia dziecka.

Szczególnie podoba mi się sposób, w jaki odbywa się rozmowa z mamą przy lodach. Kazik wyraźnie mówi o tym, dlaczego tak lubi spać z rodzicami. Okazuje się, że pewne rytuały można bez problemu przenieść do pokoju chłopca.

Po kąpieli z tatą, Kazik z mamą kładzie się do snu. Wszystko przebiega zgodnie z planem, a chłopiec czuje się komfortowo. Wspólne łaskotki i chichoty wywołują uśmiech. Są rozmowy o przyjemnych sprawach, a potem stopniowe wyciszenie. Chłopiec ma pewność, że w razie potrzeby może zawołać rodziców. I co najważniejsze, przesypia sam noc.

Jestem przekonana, że ta mądra i spokojna realizacja planu sprawiła, że Kazik poczuł się bezpiecznie i pewnie. Cała rodzina może być z siebie dumna.

To wspaniale, że wszystko poszło tak sprawnie, ale równie ważne, że nie nastawiali się na idealny przebieg zdarzeń. Takie podejście pozwoliło na elastyczność i odpowiednie reagowanie na potrzeby dziecka.

To co, czytamy?