Ostatni niedźwiedź

Ostatni niedźwiedź to historia, o której sama autorka mówi: nie jest oparta na faktach. Natomiast ten niedźwiedź kiedyś do niej przyszedł – do jej głowy, do jej myśli. I teraz przychodzi do nas w pięknej książce.

To opowieść o ojcu i dziewczynce, którzy przebywają na Wyspie Niedźwiedzi, choć na tej wyspie podobno nie ma już żadnych zwierząt tego gatunku.

Okazuje się, że córka (która jest trochę skonfliktowana z ojcem, nie dogaduje się z nim zbyt dobrze) zaprzyjaźnia się z niedźwiedziem polarnym. On tam jest.

I nie jest to historia, w której uroczy miś nagle zaczyna mówić, choć oni faktycznie „rozmawiają” i spacerują.

Ona mówi, niedźwiedź jest. Wrażliwość bohaterki sprawia, że zaczynają nawiązywać nić porozumienia. Jest na świecie mnóstwo przykładów na zadzierzgnięcie takiej nici między człowiekiem i zwierzęciem, tu też się tak stało.

To głębsza opowieść o przyjaźni, którą dziewczyna odkrywa, obserwując dokładnie zachowanie niedźwiedzia. Wtedy dopiero wie, rozumie albo wydaje jej się, że rozumie, co nowy przyjaciel chce powiedzieć.

Ważna historia

A niedźwiedź ma do opowiedzenia smutną, trudną i ważną historię. Chciałby wrócić do swojego domu, bo teraz jest trochę uwięziony na wyspie.

I wiecie, to nie jest zwierzę, które podeszło i powiedziało: Dobra, to mi pomóż, bo ja chcę być w innym miejscu.

Tylko ta cała przyjaźń, ta cała historia musi się rozwinąć bardziej w sferze uczuć i obserwacji. Jest to opowieść dla dzieci wrażliwych na losy zwierząt.

To też dość obszerny wątek relacji córki i ojca, który jej na początku nie wierzy. April chcąc pomóc niedźwiedziowi, staje przed kilkoma trudnymi wyborami i decyzjami.

A wiecie, jak to jest, gdy dorośli nie wspierają i nie wierzą dzieciom. Dzieci muszą wziąć sprawy w swoje ręce i różnie to może wyglądać.

Na szczęście April znajduje pomoc.

Jest też szczęśliwe zakończenie, ale też podszyte nutą nostalgii.

Komu spodoba się książka?

Myślę, że ta historia poruszy niejedno wrażliwe serce i dobrze, bo to nie tylko baśń, ale też temat zmian klimatycznych.

Książka okiem pedagoga

Czytanie głębokich historii o empatii z dziećmi odgrywa ważną rolę w ich rozwoju emocjonalnym. Takie książki nie tylko dostarczają rozrywki, ale również uczą dzieci o wartości empatii i zrozumienia dla innych istot.

Dobrze, że współczesne problemy, takie jak zagrożenia dla środowiska, przekazywane są w formie opowieści. To pozwala lepiej zrozumieć skomplikowane kwestie i rozwijać współczucie wobec ludzi i zwierząt.

Wprowadzenie tematów związanych z klimatem ma istotne znaczenie dla kształtowania świadomości ekologicznej. Dzieci, czytając takie historie, zyskują zrozumienie globalnych wyzwań związanych z klimatem i mogą rozwijać postawy proekologiczne.

W ten sposób książki stają się nie tylko źródłem rozrywki, ale także narzędziem kształtującym świadomy i odpowiedzialny stosunek do świata.