Stefcia się złości RECENZJA książki dla dzieci okiem pedagoga

Witamy wśród książkowych bohaterek dla wieku 2-5 lat Stefcię, która się złości. To nie jest jedyna emocja, którą Stefcia będzie przeżywać.

Nowa seria wydawnictwa Papillon pod patronatem Aktywnego Czytania. Przeurocza historia napisana przez Aleksandrę Struską-Musiał, zilustrowana przez Kasię Nowowiejską.

Kolejna seria o dziewczynce, choć w rodzinie jest też młodszy brat. Zerkamy na ich codzienne przeżycia.

stefcia-sie-zlosci-recenzja-ksiazki-dla-dzieci-o-emocjach-papilon2

Komu spodoba się ta książka?

Spodoba się dzieciom, które uczą się dopiero rozpoznawać swoje emocje i zachowania z nimi związane.

Poznajcie rodzinę Stefci – mama, tata i Józio.

Pewnie się zastanawiacie od samego początku, dlaczego Stefcia się złości? Już mówię.

Stefcia z całą rodziną miała jechać do zoo. Dziewczynka uwielbia pandy i była przeszczęśliwa, że uda się zobaczyć te zwierzęta. Nie mogła się doczekać. Nawet jej nie przeraziło to, że trzeba jechać trzy godziny. Mama ją oczywiście uprzedziła, że łatwo policzyć do trzech, ale to będzie trwało trochę dłużej. Stefcia była na to gotowa.

Od rana już cała podekscytowana czekała na wyjazd, a przy śniadaniu zdarzyła się katastrofa.

Okazało się, że braciszek jest chory, ma gorączkę i niestety trzeba zrezygnować z wycieczki. Dlatego Stefcia się rozzłościła.

Złość to trudna emocja

To jest złość wynikająca z rozczarowania, z którym dzieci i często też dorośli, nie zawsze wiedzą, jak sobie poradzić.

Tym bardziej cieszę się, że na końcu jest mini poradnik dla rodziców. Opowiada o dziecięcej złości, która jest trudną emocją, ale też w trzech prostych krokach kieruje, jak reagować.

Trochę mi zgrzyta użycie tu słowa „negatywne emocje”, ale rozumiem, że chodzi o te nieprzyjemne, trudne.

Jest więc ogromna złość, krzyk, rzucenie się na ziemię. W sumie niczyja to wina, ale dziecku, które jest zdenerwowane i przeżywa rozczarowanie, trudno się z tym pogodzić.

Mama rozumie i pyta, czy Stefcia potrzebuje się teraz przytulić. Jeszcze chwilę nie – wyraźnie to dziecko sygnalizuje.

Po chwili, kiedy mama jest obok, głaszcze po plecach, ale nie ma przytulania na siłę, nie ma mówienia „dobra, nic się nie stało”, nie ma umniejszania żalu… balon złości sam zaczyna się zmniejszać.

Jest po prostu towarzyszenie dziecku w tej trudnej sytuacji. Po chwili Stefcia się uspokaja, a mama wpada na fajny pomysł, bo zaczynają bawić się w pandy. Jestem mamą pandą. Gdzie się podziała moja mała pandka?

Spokój rodzica

Stefcia powoli przysuwa się do mamy, bo spodobała jej się zabawa w małą pandę.

Teraz można zająć się resztą. Posprzątaniem w kuchni po awanturze i młodszym bratem. Chociaż tutaj oczywiście tata zajmuje się Józiem cały czas. Małą chorą pandkę trzeba położyć do spania, a większa powoli, powoli dochodzi do siebie.

Ten balon złości, który na początku największej histerii jest przeogromny, teraz maleje. Wraz z oddechem i ze spokojem rodziców, którzy nie wpadają w panikę, nie denerwują się na dziecko. Dla nich też jest to trudna sytuacja i tu nie ma absolutnie żadnej wątpliwości.

Przecież drugie dziecko jest chore, o tym jednak starsze nie myśli w momencie największej złości, a rodzic myśli przez cały czas. Tym większy szacun dla tych rodziców, że zachowali spokój, bo jak my go zachowujemy, jest większa szansa na to, że dziecko też szybciej się uspokoi.

Stefcia okiem pedagoga

Czytanie dzieciom książek, które pokazują trudne emocje, takie jak złość, jest niezwykle wspierające.

Pomagają zrozumieć własne zachowania. Złość, jak każda inna emocja, jest naturalną częścią ludzkiego doświadczenia, ale może być trudna do zrozumienia. Zwłaszcza dla małych dzieci, które nie zawsze potrafią wyrazić uczucia słowami.

Książki przedstawiające postacie doświadczające złości, mogą pomóc dzieciom zidentyfikować i nazwać własne emocje oraz zobaczyć, że są one powszechne.

Widząc, jak bohaterowie rozwiązują problemy związane ze złością, dzieci mogą uczyć się zdrowych strategii radzenia sobie z własnymi emocjami. Mogą też zobaczyć, że złość jest tymczasowa i że istnieją sposoby, by ją złagodzić.

Czytanie takich książek może pomóc budować empatię u dzieci. Widząc, jak bohaterowie doświadczają trudnych emocji, maluchy mogą lepiej rozumieć perspektywę innych ludzi i być bardziej wrażliwe na ich uczucia.

To co, czytamy?