Basia i tajemnice ogrodu RECENZJA książki dla dzieci

Ukochana seria przedszkolaków i wczesnoszkolniaków, czyli przygody Basi i jej rodziny, właśnie powiększyła się o kolejny tytuł: Basia i tajemnice ogrodu.

Czego to już nie robiła nasza Basia? Ot, choćby szukała skarbów, uczyła się przegrywać, a ostatnio także nocowała u przyjaciół.

Tym razem mamy okazję potowarzyszyć Basi w niezwykłej wyprawie do tajemniczego ogrodu.

Choć może nie tak do końca tajemniczego, bo Basia wraz z rodziną wybiera się do Łazienek Królewskich. Ale mimo że jest to ogród, który wiele osób doskonale zna, z pewnością nadal kryje się w nim wiele tajemnic.

Odkryjmy je więc razem, ciesząc się chwilą wytchnienia od miejskiego zgiełku.

Całą historię jak zawsze opisała Zofia Stanecka i zilustrowała Marianna Oklejak. Książka powstała we współpracy z Łazienkami Królewskimi, a Aktywne Czytanie objęło ją patronatem.

Czy ogród ma tajemnice?

Na niedzielnym obiedzie u Dziadków spotkała się cała rodzina Basi. Jest oczywiście Basia z Mamą, Tatą i braćmi: Jankiem i Frankiem. Są Babcia i Dziadek oraz Ciocia, Wujek i kuzynka Lula.

Jest tłoczno, gwarno i… bardzo gorąco! A to dopiero maj, strach pomyśleć, co będzie latem.

Kojarzycie tę wątpliwą przyjemność z przebywania w mieście podczas upałów? Stojące powietrze, rozgrzane mury, topiący się asfalt…

Żeby zapewnić gościom odrobinę wytchnienia, Babcia zarządza wyprawę do ogrodu królewskiego.

Niby każdy z członków rodziny był już tam nie raz, ale wszyscy podchodzą do tego pomysłu z wielkim entuzjazmem. Bo nigdy nie wiadomo, jakie tajemnice uda się tym razem odkryć!

Odkrywamy tajemnice ogrodu

Już po przekroczeniu metalowej bramy Basia i reszta ekipy dostrzegają dobrze im znane stwory: żeliwne lwice strzegące wejścia do Świątyni Sybilli.

I tu jedna uwaga: w całej opowieści nikt ani razu nie wspomina, że tajemniczy ogród to Łazienki Królewskie. Nie padają też nazwy żadnych zabytków, choćby Świątyni Sybilli właśnie.

Nie zmienia to jednak faktu, że nasi bohaterowie odwiedzają najprawdziwsze zakątki słynnych warszawskich ogrodów.

Dorośli czytelnicy mogą zgadywać, o które zabytki chodzi, mniej zorientowani mogą je sobie szybko wygooglować, a zdobytą wiedzą warto podzielić się z dziećmi.

Może nie tymi naj, najmłodszymi, ale nieco starsze maluchy z pewnością wyniosą dzięki temu z tej lektury więcej.

Przy okazji całego tego zgadywania, naprawdę można się poczuć tak, jakby odkrywało się jakieś tajemnice!

Wróćmy jednak do naszych lwic. Okazuje się, że wcale nie są to jakieś tam nudne posągi.

Basia lubi siadać na ich grzbiecie i stamtąd podziwiać widok na okolicę. Szczególnie z jednej z nich wszystko widać jak na dłoni.

Wspomnień czar

Ale to nie wszystko! Basia często wyobraża sobie, że lwice tylko z pozoru są takie spokojne.

Tak naprawdę czekają, aż ktoś na nich usiądzie, żeby zerwać się do szaleńczego biegu między drzewami.

Trzeba przyznać, że ta myśl trochę Basię niepokoi, dlatego tym razem chętnie gramoli się na pomnik wraz z Jankiem i Frankiem. Razem jakoś raźniej.

Ciocia wspomina wprawdzie, że zabytków nie powinno się dotykać – i ma w tym sporo racji – ale Babcia jest nieco bardziej wyluzowana.

Zaznacza, że na tych lwicach dzieci przesiadują od wielu, wielu lat. Ba, nawet ona jeździła na nich, gdy była mała! Wyobrażała sobie wtedy, że lwice leżą przy świątyni tylko w ciągu dnia, a nocą ożywają i spacerują po alejkach, patrolując cały park.

Jak widać, dziecięca fantazja nie zmienia się mimo upływu czasu…

Kolejne wspomnienia budzi spacer nad staw. Dziadek opowiada, jak Mama Basi, kiedy była małą dziewczynką, postanowiła zostać łabędziem i niemal wpadła do wody. Udało się ją powstrzymać, ale Dziadek i Ciocia Marta nie uniknęli kąpieli w błocie.

Dzieci z niedowierzaniem patrzą na eleganckich dorosłych, nie mogąc sobie wyobrazić, że im też kiedyś zdarzyło się tak solidnie upaćkać.

Przyroda w sercu miasta

Spacer po ogrodzie to nie tylko powroty do przeszłości. To także świat tu i teraz, a w nim zwierzęta: kaczki, łabędzie, wiewiórki, pawie, a także rośliny i wiekowe drzewa. Jak słynny jesion wyniosły – liczący sobie ponad 200 lat najstarszy jegomość w Łazienkach.

Dzieci obserwują mieszkańców ogrodu i uświadamiają sobie, że nie tylko ludzie w upalne dni szukają wytchnienia wśród zieleni.

Dowiadują się też, co wolno, a czego nie wolno robić, żeby nie szkodzić przyrodzie i móc się nią cieszyć przez długie lata.

Poznają zalety obcowania z naturą: nie tylko można się ochłodzić, ale też odpocząć, wyciszyć się i wreszcie odetchnąć pełną piersią.

Na końcu spaceru na wszystkich czeka obowiązkowy punkt programu: lody! Ale rozmowy wcale nie cichną.

Babcia opowiada historię parkowych pawi, Mama pokazała alejkę, w której Basia nauczyła się chodzić. Później wszyscy zrobili sobie pamiątkowe zdjęcie, a Franek omal nie wykąpał się w fontannie. Znów będzie co wspominać.

W życiu piękne są tylko chwile?

Basia i tajemnice ogrodu to historia zwyczajna i niezwyczajna jednocześnie. Ot, rodzinny spacer po parku w którym każdy członek rodziny już przecież był. Nie żadna wyprawa w nieznane, daleko od domu, z tysiącem bagaży.

Przeciwnie – przechadzka po najbliższej okolicy, która jednak przynosi wszystkim mnóstwo przyjemności. I jest naprawdę magiczna.

Chyba najlepiej ujął to Tata: „Taki ogród w środku miasta to najlepsze miejsce na świecie. Sam widok zieleni sprawia, że odzyskuję spokój i zwalniam na chwilę, chociaż nie siedzimy w miejscu, tylko dużo razem robimy.”

Jestem pewna, że w każdym mieście i miasteczku są takie miejsca. Zakątki, które dobrze znamy, bo często odwiedzamy je podczas popołudniowych spacerów. A nawet jeśli tego nie robimy, po lekturze nowej przygody Basi z pewnością nabierzemy na to ochoty.

Bo żeby się odciąć od szarej codzienności, wystarczy naprawdę niewiele. Wspólny spacer, miłe wspomnienia, parę żartów i szczypta fantazji.

Takie cieszenie się sobą tu i teraz to jedna z największych tajemnic, jaką udaje się odkryć, towarzysząc Basi podczas spaceru alejkami królewskiego ogrodu.